Γράφει ο ΑΡΓΥΡΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ, γενικός – οικογενειακός ιατρός
Βλέπω συχνά πυκνά ανθρώπους που προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν το νοσοκομείο, και ιδιαίτερα το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ), ως γενικό – οικογενειακό ιατρό.
Πόνεσε το χέρι μου; Τρέχω στα Επείγοντα (τζάμπα είναι). Πόνεσε το κεφάλι μου; Τρέχω στα Επείγοντα (τζάμπα είναι). Έχω πυρετό; Τρέχω στα Επείγοντα (τζάμπα είναι). Έτσουξα στο κατούρημα; Τρέχω στα Επείγοντα (τζάμπα είναι). Νιώθω άσχημα ψυχολογικά; Τρέχω στα Επείγοντα (τζάμπα είναι).
Η πλάκα είναι ότι αυτή την τακτική τη χρησιμοποιούν όχι μόνο άποροι συμπολίτες μας, αλλά και ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ευκατάστατων συμπολιτών μας, που θεωρούν τους εαυτούς τους οικονομικά «ψαγμένους» και νομίζουν ότι έτσι θα κάνουν οικονομία, λόγω του ότι η επίσκεψη στα ΤΕΠ είναι δωρεάν. Μόνο που κάνουν λάθος!
Τα νοσοκομεία και ειδικότερα τα ΤΕΠ ναι μεν είναι πολύτιμα, αλλά δεν είναι για να τα επισκέπτεται κανείς για πράγματα που μπορούν να λυθούν και εκτός νοσοκομείου.
Στα ΤΕΠ είναι φύσει αδύνατον να υπάρξει μια συνέχεια στη σχέση μεταξύ ιατρού – ασθενούς. Και όμως αυτή η συνέχεια μπορεί να σώσει ζωές. Είναι πολύ πιο εύκολο για τον ιατρό να κάνει σωστή διάγνωση εάν γνωρίζει καλά τον ασθενή του. Επίσης στα ΤΕΠ είναι αδύνατον να γίνει follow up του ασθενούς από τον ιατρό. Αυτό το follow up (δηλαδή η παρακολούθηση, έστω και τηλεφωνική, του ασθενούς από τον ιατρό μετά από λίγες ημέρες, εβδομάδες ή και μήνες) είναι πολύτιμο πράγμα και για τον ιατρό, όχι μόνο για τον ασθενή.
Όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα αυτή, τότε ο ιατρός για να είναι καλυμμένος παραγγέλνει πιο πολλές και πιο ακριβές εξετάσεις και δίνει πιο πολλά και πιο βαριά φάρμακα, μη έχοντας γνώση και για τις παρενέργειες που πιθανώς να βρήκαν τον ασθενή (μια και δεν τον ξαναβλέπει). Αυτό, εκτός από επιπτώσεις στην υγεία του ασθενούς (που είναι και το σημαντικότερο τελικά), έχει και οικονομικές επιπτώσεις για τον ασθενή. Έτσι το δωρεάν βγαίνει συχνά πολύ ακριβό. Όταν επίσης κάτι δεν πάει καλά με τη θεραπεία που δόθηκε, τότε ο ασθενής δεν μπορεί να αποταθεί στον ίδιο ιατρό (που, έτσι κι αλλιώς, ο ασθενής δεν γνωρίζει συνήθως ούτε καν το όνομά του). Έτσι πρέπει να επισκεφτεί ξανά τα Επείγοντα, να περιμένει, συχνά με τις ώρες, διακινδυνεύοντας να κολλήσει και καμιά λοίμωξη, και να ξαναπεί όλη την ιστορία του από την αρχή σε έναν άλλον άγνωστο ιατρό.
Ταυτόχρονα με την τακτική αυτή μπλοκάρουμε τα ΤΕΠ για αυτούς που τα έχουν πραγματικά ανάγκη και που πραγματικά μπορεί να σωθεί η ζωή τους σε αυτά, π.χ. ένα σοβαρό αυτοκινητικό ατύχημα.
Θα με ρωτήσει κανείς: Και πώς θα ξέρουμε πότε χρειάζεται πραγματικά να απευθυνθούμε στο νοσοκομείο; Η απάντηση είναι: Ρωτήστε (έστω και τηλεφωνικά) τον οικογενειακό σας ιατρό. Όταν πραγματικά θα χρειαστεί να πάτε στο νοσοκομείο, αυτός θα σας το πει, να είστε σίγουροι. Αφενός έχει ιατρικές γνώσεις, αφετέρου δεν τον συμφέρει να βγάλει άσχημο όνομα. Υπάρχουν πολλοί κρατικοί οικογενειακοί ιατροί (στα Κέντρα Υγείας ή στα Περιφερειακά Ιατρεία των χωριών, αλλά και στις ΤΟΜΥ ή τα πρώην ΙΚΑ των πόλεων) που είναι δωρεάν. Υπάρχουν επίσης και ιδιώτες οικογενειακοί ιατροί που είναι συμβεβλημένοι με τον ΕΟΠΥΥ και η επίσκεψη σε αυτούς είναι επίσης δωρεάν. Ακόμη όμως και αν επιλέξετε έναν αμιγώς ιδιώτη οικογενειακό ιατρό (όπου θα διαπιστώσετε ότι είναι πιο εύκολα προσβάσιμος από τους κρατικούς) το οικονομικό κόστος, για τους πιο πολλούς συμπολίτες μας τουλάχιστον, δεν είναι τραγικό.
Επιγραμματικά:
- Έχεις έναν ιατρό; = Έχεις έναν ιατρό.
- Έχεις δύο ιατρούς; = Έχεις μισό ιατρό.
- Έχεις πολλούς ιατρούς; = Δεν έχεις κανέναν ιατρό.
Δείτε εδώ όπως κυκλοφόρησε στο περιοδικό Health NextGeneration
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ο Αργύρης Αργυρίου σπούδασε Ιατρική στο Lund της Σουηδίας και αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Lund το 1994. Εξειδικεύτηκε στη Γενική Ιατρική στο Linkoping της Σουηδίας με τη διάρκεια της εξειδίκευσής του να είναι πενταετής. Έχει εργαστεί ως ιατρός στη Σουηδία και τη Νορβηγία και έχει ευρεία κλινική εμπειρία. Από το 2005 εργάζεται ως ιδιώτης γενικός ιατρός (GP) στην Καβάλα και περιστασιακά ως ελεύθερος επαγγελματίας ιατρός και στη Σουηδία. Από το 2005 είναι συνδιαχειριστής του μεγαλύτερου διαδικτυακού Ιατρικού Φόρουμ στην Ελλάδα για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, του www.pfy.gr/forum
