Γράφει ο Γεώργιος Σακοράφας*
Η συνηθέστερη μορφή καρκίνου θυρεοειδούς είναι ο θηλώδης και ο θυλακιώδης καρκίνος. Οι δύο αυτές καρκίνου από κοινού περιγράφονται ως διαφοροποιημένος καρκίνος θυρεοειδούς. Η βασική μέθοδος θεραπείας του διαφοροποιημένου καρκίνου θυρεοειδούς είναι η χειρουργική επέμβαση. Με την χειρουργική επέμβαση επιδιώκεται η πλήρης εκτομή της νόσου. Για το σκοπό αυτό θα πρέπει να επιδιώκεται όχι μόνο η αφαίρεση του θυρεοειδούς αλλά και των μεταστάσεων του καρκίνου (όταν υπάρχουν). Οι μεταστάσεις αυτές όταν υπάρχουν συνηθέστατα εντοπίζονται στους λεμφαδένες του τραχήλου.
Η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο χορηγείται σαν συμπληρωματική θεραπεία (adjuvant therapy) μετά την χειρουργική αντιμετώπιση του διαφοροποιημένου καρκίνου θυρεοειδούς. Για να είναι αποτελεσματική, θα πρέπει με την χειρουργική επέμβαση να μην έχει παραμείνει θυρεοειδικός ιστός ή να υπάρχει ελάχιστο υπόλειμμα θυρεοειδικού ιστού. Η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο βασίζεται στο γεγονός ότι τα διαφοροποιημένα κύτταρα θυρεοειδούς προσλαμβάνουν εκλεκτικά το ραδιενεργό ιώδιο και η ακτινοβολία που εκπέμπεται τα καταστρέφει. Αυτό ισχύει και για τα καρκινικά κύτταρα, όπου και αν βρίσκονται αυτά (π.χ. στον τράχηλο ή σε μακρινά όργανα λόγω μεταστάσεων). Έτσι με το ραδιενεργό ιώδιο επιτυγχάνεται καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα όταν χορηγείται σαν συμπληρωματική θεραπεία.
Η χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου γίνεται με βάση συγκεκριμένα κριτήρια και κυρίως με βάση την αξιολόγηση του σταδίου της νόσου (σταδιοποίηση). Η σταδιοποίηση αυτή γίνεται λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα του προεγχειρητικού ελέγχου, τα ευρήματα κατά τη διάρκεια της επέμβασης και τα ευρήματα στην ιστολογική εξέταση (‘βιοψία’). Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις όπου δεν χρειάζεται χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου μετά τη χειρουργική επέμβαση, όπως για παράδειγμα σε ασθενείς με πολύ μικρούς σε διάμετρο καρκίνους θυρεοειδούς (< 10 mm) που δεν επεκτείνονται εκτός του θυρεοειδούς και δεν έχουν δώσει μεταστάσεις στους λεμφαδένες του τραχήλου.
Η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο είναι γενικά καλά ανεκτή. Το ραδιενεργό ιώδιο (Ι-131) χορηγείται υπό τη μορφή δισκίου. Ο ασθενής παραμένει για ένα διάστημα ωρών (εξαρτάται από την χορηγούμενη δόση) σε ένα θάλαμο με ειδική μόνωση για προστασία από την ακτινοβολία. Μετά την έξοδο δίδονται ειδικές οδηγίες για την προστασία των γύρω του από την εκπεμπόμενη ακτινοβολία. Η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο δεν ενδείκνυται σε ασθενείς με σπανιότερες μορφές καρκίνου θυρεοειδούς, όπως μυελοειδές ή αναπλαστικό καρκίνωμα, καθώς στις περιπτώσεις αυτές τα καρκινικά κύτταρα δεν προσλαμβάνουν το ραδιενεργό ιώδιο.
*Γεώργιος Σακοράφας, M.D. Ph.D.
Χειρουργός Θυρεοειδούς & Παραθυρεοειδών
https://g-sakorafas.gr
