Εκτεταμένες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις της οσφυαλγίας στην ποιότητα ζωής του ασθενή. Εκτός από την επαγγελματική και κοινωνική πτυχή της είναι πιθανό να επηρεάσει και τη σεξουαλική, διαταράσσοντας τη σχέση του ζευγαριού. Ο φόβος του πόνου μπορεί να προκαλέσει δισταγμό, αντίδραση που συχνά εκλαμβάνεται από το έτερον ήμισυ ως απόρριψη, οδηγώντας σε απομάκρυνση. Αν και σε αυτές τις περιπτώσεις συστήνεται στο ζευγάρι η ανοιχτή επικοινωνία και η συντηρητική αντιμετώπιση του πόνου, έχει διαπιστωθεί ότι όταν οι ασθενείς υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση η ερωτική ζωή τους βελτιώνεται.
«Ο χρόνιος πόνος στη μέση και γενικά στη σπονδυλική στήλη είναι ένα πολύ συχνό πρόβλημα υγείας που μπορεί να προκαλέσει αναπηρία και να επηρεάσει τις επιδόσεις των ασθενών σε κάθε πτυχή της ζωής τους. Δεν κάνει ηλικιακές διακρίσεις, αν και λόγω της προοδευτικής εκφύλισης της σπονδυλικής στήλης οι γηραιότεροι υποφέρουν περισσότερο. Με δεδομένο ότι ο πόνος στη σπονδυλική στήλη θα επηρεάσει το 60-80% των ανθρώπων κάποια στιγμή στη ζωή τους και ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός γηράσκει οπότε το ποσοστό θα αυξάνεται, είναι προφανής η ανάγκη αναζήτησης και εξεύρεσης των ενδεδειγμένων τρόπων διατήρησης του επιθυμητού επιπέδου ζωής», επισημαίνει ο χειρουργός σπονδυλικής στήλης, Διευθυντής του τμήματος Σπονδυλικής Στήλης και Σκολίωσης της Ευρωκλινικής Αθηνών και επιστημονικός Διευθυντής και υπεύθυνος του τμήματος σπονδυλικής στήλης της Osteon Orthopedic & Spine Clinic, Δρ. Κωνσταντίνος Σταραντζής.
Η συντηρητική θεραπεία για την ύφεση του πόνου που βιώνουν οι ασθενείς με παθήσεις της σπονδυλικής στήλης περιλαμβάνει τη λήψη αναλγητικών, αντιφλεγμονωδών και μυοχαλαρωτικών φαρμάκων και τη φυσικοθεραπεία. Σε μερικούς ασθενείς ορισμένα φάρμακα προκαλούν παρενέργειες, μεταξύ των οποίων είναι και η στυτική δυσλειτουργία. Οπότε, αντί να ωφελήσει, η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να επιδράσει αρνητικά στη σεξουαλική ζωή.
Η χειρουργική επέμβαση αποτελεί συνήθως την τελευταία λύση για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων και την αποφυγή της αναπηρίας. Συστήνεται δε όταν όλες οι συντηρητικές μέθοδοι έχουν αποτύχει. Ωστόσο, η έρευνα έχει δείξει ότι βελτιώνει τη σεξουαλική ζωή και εν γένει την ποιότητά της, περισσότερο από ότι η συντηρητική θεραπεία.
Τι διαπιστώνουν οι μελέτες
Για παράδειγμα, προκειμένου να διευρυνθούν οι επιστημονικές γνώσεις μας για τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζει τη σεξουαλική ζωή, πραγματοποιήθηκε μια μελέτη σε ασθενείς με σπονδυλική στένωση ή με εκφυλιστική σπονδυλολίσθηση.
«Οι ασθενείς με τις δύο αυτές παθήσεις βιώνουν στένωση ή πίεση στο σπονδυλικό σωλήνα, που προκαλεί, μεταξύ άλλων συμπτωμάτων, πόνο στη μέση και στα πόδια. Γι’ αυτούς, η εγχείρηση αποτελεί αποτελεσματική λύση για την εξάλειψη του πόνου που εκδηλώνεται κατά τη σεξουαλική δραστηριότητα, συγκριτικά με τη μη χειρουργική θεραπεία», εξηγεί ο Δρ. Σταραντζής.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Spine, εξέτασε στοιχεία που λήφθηκαν από την Spine Outcomes Research Trial (SPORT) – μία από τις μεγαλύτερες κλινικές δοκιμές χειρουργικής για παθήσεις της σπονδυλικής στήλης. Οι ασθενείς που πληρούσαν αυστηρά τα κριτήρια για στένωση της σπονδυλικής στήλης ή εκφυλιστική σπονδυλολίσθηση, έλαβαν είτε χειρουργική θεραπεία είτε συντηρητική. Σε όσους δεν βελτιώθηκαν με την αρχική συντηρητική θεραπεία δόθηκε η ευκαιρία να ενταχθούν στην ομάδα των ασθενών που αντιμετωπίστηκε χειρουργικά. Όλοι συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια για το εάν νιώθουν πόνο κατά τη σεξουαλική πράξη. Από τους 825 ασθενείς που απάντησαν θετικά, οι 531 υποβλήθηκαν σε επέμβαση (αποσυμπίεση της σπονδυλικής στήλης ή σπονδυλοδεσία), και οι 294 αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά. Το 71% των συμμετεχόντων βίωναν πόνο κατά την ερωτική συνεύρεση και στο 55% αυτών (39% του συνόλου των ασθενών) ο πόνος επιδρούσε αρνητικά στη σεξουαλική ζωή τους. Το 30% περίπου ανέφερε ότι ο πόνος δεν σχετιζόταν με τη σεξουαλική λειτουργία. Αυτοί οι ασθενείς ήταν ηλικιωμένοι, κατά πλειοψηφία γυναίκες και άγαμοι, με συνυπάρχουσες παθήσεις στις αρθρώσεις.
Τρεις μήνες μετά από το χειρουργείο, λιγότερο από το 20% των ασθενών είχαν ακόμα πόνο κατά τη σεξουαλική δραστηριότητα. Αντίθετα, περίπου το 40% εκείνων που ακολούθησαν συντηρητική αγωγή συνέχισαν να τον βιώνουν. Τέσσερα χρόνια μετά, στην επανεξέταση, οι ασθενείς εξακολουθούσαν να απολαμβάνουν τα οφέλη της επέμβασης – κυρίως όσοι είχαν υποβληθεί σε αποσυμπίεση της σπονδυλικής στήλης.
Υπάρχουν και μελέτες που έχουν αξιολογήσει τη σεξουαλική λειτουργία σε ασθενείς με άλλες παθήσεις, κατόπιν διαφορετικών χειρουργείων, όπως ολική αρθροπλαστική δίσκου. Και αυτές έδειξαν ότι η σεξουαλική ζωή γενικά βελτιώνεται μετεγχειρητικά.
«Μια μελέτη που διεξήχθη από τους Berg, Fritzell και Tropp έδειξε ότι η σεξουαλική ζωή βελτιώθηκε σημαντικά με μείωση του πόνου στη μέση μετά από οπίσθια οσφυϊκή σπονδυλοδεσία και ολική αρθροπλαστική δίσκου.
Από τα ευρήματα μιας άλλης, που πραγματοποιήθηκε από τον Hamilton, Smith και Nguyen διαπιστώθηκε ότι το 40% των ασθενών με θωρακοοσφυϊκή σπονδυλοδεσία δεν είχε καμία ή είχε μόνο ήπια δυσκολία κατά τη σεξουαλική πράξη.
NEWSLETTER
Λάβετε τα καλύτερα του Nextdeal στα εισερχόμενά σας, κάθε μέρα.
Δεδομένου, λοιπόν, του υψηλού ποσοστού των ασθενών των οποίων η ζωή επηρεάζεται από τον πόνο, είναι σημαντικό ο γιατρός να συζητά με τον ασθενή. Σύμφωνα με στοιχεία μόνο το 41% των ιατρών ρωτά τους ασθενείς του με κήλη μεσοσπονδύλιων δίσκων για το πώς επηρεάζει η πάθηση τη σεξουαλική τους ζωή. Πρέπει να γνωρίζουν τον αντίκτυπο που έχει ο πόνος σε αυτήν και να προτείνουν λύσεις κατά περίπτωση, δεδομένου ότι δεν είναι όλοι οι ασθενείς κατάλληλοι για χειρουργική επέμβαση», καταλήγει ο Δρ. Κωνσταντίνος Σταραντζής.
Βιογραφικό Σημείωμα
Ο Κωνσταντίνος Σταραντζής είναι Διδάκτωρ της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) και Διευθυντής Ορθοπαιδικής του ομίλου Ευρωκλινικής. Είναι επιστημονικός Διευθυντής και υπεύθυνος του τμήματος σπονδυλικής της Osteon Orthopedic Clinic.
Συνεργάζεται με ιατρούς άρτιας επιστημονικής κατάρτισης προκειμένου να σας προσφέρει ολοκληρωμένη και εξειδικευμένη περίθαλψη. Είναι ένθερμος υποστηρικτής της επιστημονικά τεκμηριωμένης εφαρμογής της ιατρικής επιστήμης και προτιμά να αντιμετωπίζει χειρουργικά μόνο τους ασθενείς που δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν με διαφορετικό τρόπο. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις σύγχρονες τεχνικές και συγκεκριμένα για αυτές της ελάχιστης επεμβατικότητας, αλλά επιλέγει να τις χρησιμοποιεί στις περιπτώσεις που αυτές ενδείκνυνται και ποτέ όταν οι κλασσικές μέθοδοι είναι πιο ασφαλείς και αποδοτικές.
Είναι μέλος πολλών ελληνικών και ξένων επιστημονικών επιτροπών και οργανώσεων και παραμένει ακαδημαϊκά ενεργός, ως Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, έχοντας στο ενεργητικό του δεκάδες δημοσιεύσεις άρθρων και πρωτοποριακών χειρουργικών τεχνικών σε επιστημονικά περιοδικά και επιθεωρήσεις του εξωτερικού. Έχει επίσης συμμετοχή στην συγγραφή και μετάφραση σύγχρονων συγγραμμάτων Ορθοπαιδικής.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας το 2001. Ολοκλήρωσε την υπηρεσία υπαίθρου το 2002 και αμέσως ξεκίνησε το γενικό μέρος της ειδικότητάς του στην Β’ Χειρουργική Κλινική του Ασκληπιείου της Βούλας.
Το 2003 και αφού ολοκλήρωσε το γενικό μέρος, αποφασίζει να μεταβεί στο Ηνωμένο Βασίλειο προκειμένου να ειδικευθεί στην Ορθοπαιδική και Τραυματολογία. Πρώτος του σταθμός το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Ιατρικής Σχολής του Cambridge (Addenbrookes NHS Foundation Trust) όπου ξεκίνησε την βασική του εκπαίδευση στην Ορθοπαιδική την οποία ολοκλήρωσε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Κολλεγίου King’s στο Λονδίνο (Guy’s and St’ Thomas’ Hospitals NHS Trust).Επέστρεψε στην Ελλάδα για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις το 2006, υπηρετώντας στο Υγειονομικό Σώμα ως Οπλίτης Ιατρός.
Το 2007 διορίζεται στην Α’ Ορθοπαιδική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών υπό την Διεύθυνση του Καθηγητή Π.Ν. Σουκάκου, προκειμένου να ολοκληρώσει την εξειδίκευσή του στην Ορθοπαιδική. Εκεί συνειδητοποιεί και καλλιεργεί την έφεσή του για την χειρουργική της σπονδυλικής στήλης θητεύοντας δίπλα σε χειρουργούς εγνωσμένης αξίας. Υπό την διεύθυνση του Καθηγητή και Διευθυντή Π.Ι. Παπαγγελόπουλου ολοκλήρωσε την εξειδίκευσή του τον Φεβρουάριο του 2012 λαμβάνοντας τον τίτλο του Ορθοπαιδικού Χειρουργού. Στην φάση αυτή ολοκληρώνει τις κλινικές δοκιμές της Διδακτορικής του Διατριβής και ξεκινά την συγγραφή της. Την ίδια χρονιά γίνεται τακτικό μέλος του Κολλεγίου Ελλήνων Ορθοπαιδικών Χειρουργών (ΚΕΟΧ) κατόπιν εξετάσεων και λαμβάνει την τιμητική Υποτροφία της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ορθοπαιδικής και Tραυματιολογίας (EFORT Traveling Fellowship) ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στην συνάντηση των Ευρωπαίων Υπότροφων στην Βαρκελώνη και την Μαδρίτη για το έτος 2012.
Αμέσως μετά ξεκινά την υπερ-εξειδίκευσή του στον τομέα της Χειρουργικής της Σπονδυλικής Στήλης στο παγκοσμίου φήμης κέντρο του Nottingham (Queen’s Medical Centre) υπό την γενική καθοδήγηση του John Webb (ίσως του διασημότερου και με το μεγαλύτερο κύρος Βρετανού Χειρουργού Σπονδυλικής Στήλης). Κατόπιν του δίνεται η ευκαιρία να συνεχίσει την υπερ-εξειδίκευσή του στο Bristol όπου και αποκτά σημαντική εμπειρία που τον καθιστά πλέον ικανό να αναλάβει Διευθυντική θέση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Μεγάλης Βρετανίας.
Από το 2014 κατέχει την θέση του Διευθυντή Χειρουργού Σπονδυλικής Στήλης (Consultant Spinal Surgeon) στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του North Staffordshire (δυναμικότητας 1500 κλινών) στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το συγκεκριμένο κέντρο είναι ένα από τα αναγνωρισμένα κέντρα αναφοράς σύνθετων παθήσεων σπονδυλικής στήλης στο Ηνωμένο Βασίλειο, με πληθυσμιακή κάλυψη 3.500.000 κατοίκους.
Το 2016 ανακηρύσσεται Διδάκτορας της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με βαθμό “’Άριστα”.
To 2018 ανέλαβε την Διεύθυνση της Ε΄Ορθοπαιδικής Κλινικής του Metropolitan General, αλλά σύντομα μεταπήδησε στον όμιλο της Ευρωκλινικής ως Διευθυντής Χειρουργός Σπονδυλικής Στήλης σε κλινική η οποία στελεχώθηκε από κορυφαίους συνεργάτες σε όλες τις υποειδικότητες της Ορθοπαιδικής.
Είναι επίσης επιστημονικός διευθυντής και υπεύθυνος του τμήματος σπονδυλικής στήλης στο Ορθοπαιδικό Κέντρο Osteon Orthopedic Clinic.
