Την παράμετρο που μόνο η εφημερίδα NEXTDEAL που κυκλοφόρησε σήμερα (δείτε εδώ) επισημαίνει για το θέμα της εξάπλωσης της γρίπης, ότι δηλαδή εκτός από την Πολιτεία «σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχουν και οι πολίτες -και ιδιαίτερα όσοι ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες- οι οποίοι είτε αμελούν να κάνουν το εμβόλιο είτε δεν πιστεύουν ότι μπορεί να νοσήσουν είτε εμπιστεύονται την παραπληροφόρηση σχετικά με την αποτελεσματικότητα των εμβολίων», αναδεικνύει ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικής (ΦΣΑ) με ανακοίνωση του που εξέδωσε σήμερα.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του ΦΣΑ έχει ως εξής:
«Ακούμε αυτές τις ημέρες από τα ΜΜΕ να μιλάνε για την “έλλειψη” των αντιγριπικών εμβολίων. Αυτό όμως είναι λάθος και εσφαλμένη ενημέρωση και εκπαίδευση της κοινωνίας για το θέμα του εμβολιασμού.
Το πρόβλημα αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν είναι η “έλλειψη” γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως φέτος ήταν μια χρονιά κατά την οποία όταν διενεργήθηκε βάση των συστάσεων της επιστημονικής κοινότητας ο αντιγριπικός εμβολιασμός υπήρχε πλήρης επάρκεια εμβολίων. Οι ποσότητες που υπήρχαν κατά την περίοδο του αντιγριπικού εμβολιασμού επαρκούσαν τόσο για την κάλυψη των ευπαθών ομάδων, όσο και για όποιον συμπολίτη μας επιθυμούσε κατόπιν συστάσεων από τον γιατρό του να εμβολιαστεί. Υπήρξε μάλιστα μεγάλη ενημερωτική προσπάθεια από τα φαρμακεία για τα οφέλη του εμβολιασμού και ειδικά για το αναγκαίο σε όλες τις ευπαθείς ομάδες.
Το πρόβλημα λοιπόν για το οποίο θα έπρεπε να μιλάνε τα ΜΜΕ είναι η επιλογή όσων (παρά τις συστάσεις της επιστημονικής κοινότητας να εμβολιαστούν) επέλεξαν να μην το κάνουν και τώρα που υπήρξε μια σχετική έξαρση έσπευσαν (ενώ έχει παρέλθει η ενδεδειγμένη περίοδος) και ο εμβολιασμός έχει (εδώ και πάνω ένα μήνα) ολοκληρωθεί να ψάχνουν απεγνωσμένα για τα εμβόλια που (όπως είναι εύλογο) έχουν εξαντληθεί.
Ο τρόπος ωστόσο που παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ το συγκεκριμένο ζήτημα χαϊδεύει αυτιά. Παίρνει ένα πρόβλημα που αφορά συμμόρφωση του ασθενούς στις συστάσεις της θεραπευτικής του ομάδας, αφαιρεί το χαρακτηριστικό της επιλογής που έκανε (συνειδητά ή από αμέλεια) ο ασθενής και το παρουσιάζει ως πρόβλημα εφοδιασμού της αγοράς.
Όσο όμως εκπαιδεύουμε τον ασθενή πως το εμβόλιο είναι κάτι που μπορεί να το κάνει όποτε θέλει και κυρίως ΑΝ θέλει και ΑΝ παραστεί ανάγκη και εντοπίζουμε το πρόβλημα στο ότι δεν υπάρχουν άπειρες ποσότητες ώστε να γίνει όποτε επιλέξει και ο τελευταίος δύσπιστος (ο οποίος αποφάσισε επειδή άκουσε στο δελτίο των 8 να αρχίσει να γυρίζει τα φαρμακεία για να εξασφαλίσει το πολυπόθητο “μαγικό φίλτρο της σωτηρίας” καταλήγοντας να αποκτήσει ανοσία στο… τέλος Μαρτίου ) τόσο θα καταλήγουμε κάθε χρόνο στο ίδιο πρόβλημα. Να έχουμε μια κοινωνία η οποία όταν δεν υπάρχει κάποια έξαρση αναπτύσσει συζητήσεις για το αντιεμβολιαστικό κίνημα “εκ του ασφαλούς” και από την άλλη σε κάθε έξαρση να κατηγορούμε την πολιτεία και την εφοδιαστική αλυσίδα για το ότι δεν υπάρχει ένα εμβόλιο για τον καθένα να τον περιμένει μήπως και αλλάξει γνώμη και άποψη».
