Η παχυσαρκία είναι πολυπαραγοντική νόσος. Έχει γενετικό υπόβαθρο, περιβαλλοντικές επιδράσεις, ψυχολογικές επιρροές και συσχετίζεται άμεσα με τις καθημερινές μας δραστηριότητες, τις διατροφικές μας συνήθειες και τη σχέση μας με την τροφή και την κοινωνία. Η όποια χειρουργική παρέμβαση έχει αντίκτυπο στην ποσότητα της προσλαμβανόμενης τροφής, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει τις καθημερινές μας συνήθειες, δεν μπορεί να αλλάξει συσσωρευμένα ψυχολογικά προβλήματα, ούτε και τον τρόπο που κοιτάμε τα πράγματα. Επιπλέον, η διαχείριση των συνοδών νοσημάτων της παχυσαρκίας, απαιτεί εξειδικευμένους γιατρούς που θα υποστηρίξουν τον ασθενή στις συνεχείς αλλαγές του οργανισμού μετά την επέμβαση.
Η αντιμετώπιση του παχύσαρκου ασθενούς πρέπει να είναι πολυεπίπεδη και διεπιστημονική. Και στη φάση προετοιμασίας για το χειρουργείο, αλλά και μετεγχειρητικά, η εμπλοκή διαφόρων ειδικοτήτων είναι απαραίτητη. Ενδεικτικά αναφέρουμε τον Παθολόγο, τον Ενδοκρινολόγο, τον Πνευμονολόγο, τον Καρδιολόγο, αλλά και κάποιες φορές τον Ψυχίατρο και τον Γαστρεντερολόγο. Ο έλεγχος των επιμέρους συστημάτων και η ανάδειξη τυχόν υποκείμενων αδιάγνωστων παθήσεων, διασφαλίζει την αρτιότερη προετοιμασία για το χειρουργείο.
Επιπλέον, η προεγχειρητική και κυρίως η μετεγχειρητική συνεργασία με την διαιτολόγο, την ψυχολόγο και την life coach της ομάδας παρέχει στον παχύσαρκο στήριξη στην προσπάθειά του. Η διατροφική εκπαίδευση αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο στη ριζική λύση του προβλήματος σε συνδυασμό με το χειρουργείο. Ο ασθενής χρειάζεται συμβουλευτική, ώστε να αποβάλλει παλιές κακές συνήθειες και να υιοθετήσει έναν νέο τρόπο διατροφής. Ακόμα, η ψυχολόγος θα αναζητήσει τα βαθύτερα αίτια της παχυσαρκίας, ο εντοπισμός των οποίων θα οδηγήσει στο ξερίζωμα των λάθος διαροφικών συμπεριφορών. Και επειδή μιλάμε για ανθρώπους που έχουν κάνει συνήθως πολλές αποτυχημένες διαιτητικές προσπάθειες, η life coach έρχεται να θέσει τους στόχους του αύριο, αφήνοντας πίσω το παρελθόν και ενισχύοντας την αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία του ασθενούς, για να πετύχει την οριστική απώλεια βάρους και τη διατήρηση αυτού σε βάθος χρόνου.
Είναι λοιπόν καταφανής η αναγκαιότητα πολυεπιστημονικής προσέγγισης του παχύσαρκου ασθενούς και ολιστικής λύσης του σύνθετου αυτού προβλήματος. Δεν αρκεί να εστιάσει κανείς στο στομάχι του, αλλά σε όλα τα όργανα του οργανισμού του, με κορυφαίο την ψυχή του.
Γράφει ο Χ.Κ. Παππής, MD,PhD, FACS
Δ/ντής Γ’ Χειρουργικής Κλινικής Νοσοκoμείου Υγεία
Υπεύθυνος Τμήματος Παχυσαρκίας & Βαριατρικής Χειρουργικής
Πρόεδρος Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρείας Παχυσαρκίας και Μεταβολικών Νόσων
