Έχετε δει τις ουρές για τεστ σε άλλες χώρες;

Ευλογία η ζωή στην Ελλάδα κι ας μας εκνευρίζει

Οι μεγάλες ουρές για τη διεξαγωγή των τεστ κορωνοϊού καθώς και οι ελλείψεις είναι το πρώτο θέμα των ημερών στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να έχει ξεκινήσει μια σκληρή αντιπαράθεση και να έχουμε χωριστεί σε ομάδες.

Αυτές τις γιορτές μετά από δύο χρόνια σκληρής και 24ωρης εργασίας χωρίς μια μέρα άδειας, λόγω πανδημίας, ζήτησα έστω και λίγο για να ξεκουραστώ και να ξεφύγω από το καθημερινό άγχος του συντάκτη Υγείας που μαθαίνει πρώτος ποιος αρρώστησε, ποιος πέθανε, που υπάρχουν ανάγκες, ποιος θέλει να πάει σε γιατρό ή νοσοκομείο και χρειάζεται βοήθεια και άλλα τόσα που σε διαλύουν συναισθηματικά γιατί θέλεις να βοηθήσεις όλους, όσο πιο πολύ μπορείς, γιατί θες να μάθεις ότι ο άνθρωπος που βοήθησες είναι πλέον καλά, γιατί σε τσακίζει η κακή είδηση….Οι διευθυντές και οι αρχισυντάκτες μου σεβάστηκαν όλη την πίεση που έχω τραβήξει δύο χρόνια τώρα και με άφησαν να φύγω…Για να μείνω Ελλάδα ούτε λόγος όχι γιατί είμαι σνομπ, αλλά γιατί φέτος ήθελα να δω την κολλητή μου που ζει στο εξωτερικό. Κάθε χρόνο από τότε που μετανάστευσε δίναμε ένα ραντεβού σε μια χώρα και βλεπόμασταν. Κάποια στιγμή, λίγο πριν μας επισκεφθεί η πανδημία μας επισκέφθηκαν οι αρρώστιες και τις δύο. Εγώ πιο τυχερή ζω στην Ελλάδα, μια ευλογημένη χώρα με ανθρώπους που θα σε συντρέξουν και θα σταθούν στον πόνο σου, θα επικοινωνήσουν καθημερινά, θα σου μαγειρέψουν, θα σου ψωνίσουν, θα έρθουν να σε δουν…Αυτή ζει απομονωμένη διότι στην Ελβετία κάτι τέτοιο δεν παίζει φίλοι μου. Δυστυχώς η κατάστασή της δεν της επιτρέπει να μετακινηθεί με πολλά ΜΜΜ και να φτάσει μέχρι το πιο κοντινό αεροδρόμιο. Έτσι, αποφάσισα να την βγάλω από τη μοναξιά της, δίνοντας της ραντεβού σε πόλεις της Ευρώπης που μπορεί να έχει πρόσβαση με τρένο από το σπίτι της για να μην ταλαιπωρηθεί με τις μετακινήσεις, αλλά και να μην κάνει γιορτές πάλι ολομόναχη.

Πρώτος σταθμός η Βιέννη για Χριστούγεννα. Για να μπεις στη χώρα αν έχεις κάνει και τις 3 δόσεις εμβολίου είναι οκ με το GREEN PASS. Παρόλα αυτά εμείς πήγαμε σε ένα διαγνωστικό και καλού κακού κάναμε και ένα rapid test να έχουμε μαζί μας.

Όλη η πόλη αδιάφορη, μάσκα όποιος ήθελε, μόνο οι ξένοι φορούσαμε. Στα μαγαζιά έμπαινες με GREEN PASS και αν δε το είχες χρειαζόσουν τεστ. Ωστόσο, υπήρχαν κάποια σημεία στα οποία μπορούσες να κάνεις τεστ δίνοντας το ΑΜΚΑ σου και το διαβατήριο σου και ήταν δωρεάν. Φυσικά και εκεί είχε ουρές γιατί καταρχήν τα σημεία εξέτασης δεν είναι τόσα πολλά όσα στην Ελλάδα, έπρεπε να περπατήσεις πολύ ή να πάρεις συγκοινωνία ή ταξί για να πας στα σημεία εξέτασης, να περιμένεις στις ουρές και να ρίχνει χιόνι ή βροχή και το κρύο να περονιάζει, και επίσης οι ντόπιοι έκαναν τεστ μαζί με τους επισκέπτες, σχεδόν καθημερινά, αφού μεγάλο ποσοστό είναι ανεμβολίαστοι και τους έχουν απαγορεύσει να μπαίνουν οπουδήποτε. Και επιμένω, μάσκα στους εξωτερικούς χώρους μόνο κάποιοι τουρίστες φορούσαν και να σκεφτεί κανείς ότι οι Αυστριακοί μόλις είχαν βγει από καραντίνα.

Τις πρώτες ημέρες σε όλα τα μαγαζιά οι έλεγχοι ήταν εντατικοί για να μπεις. Τις τελευταίες ημέρες παρατηρήσαμε ότι λειτουργούσαν διαφορετικά. Μόνο σε ξενοδοχεία και εστιατόρια ζητούσαν το GREEN PASS. Αντισηπτικά είχε παντού αλλά δεν έβαζαν πολλοί. Για την επιστροφή μας πήγαμε νωρίς το πρωί και περιμέναμε μέσα στο αφόρητο κρύο σε ένα κουβούκλιο έξω από ένα νοσοκομείο και σε 15 λεπτά από την εξέταση μας έδωσαν την απάντηση υπογεγραμμένη και φυσικά δωρεάν.

Στο επόμενο ταξίδι για την Πρωτοχρονιά στο Μιλάνο κάναμε πάλι τεστ για να μπούμε και φτιάξαμε και PLF γιατί υποτίθεται ότι είναι πιο αυστηροί. Η αυστηρότητά τους εξαντλείται εκεί όμως. Παντού έμπαινες χωρίς κανένα έλεγχο, μόνο να βάλεις αντισηπτικό στα χέρια σου. Φορούσαν μάσκες αλλά όχι όλοι. Για να κάνεις τεστ έπρεπε να περιμένεις σε χιλιομετρικές ουρές ατελείωτες ώρες και κάποια στιγμή τελείωναν οι μπατονέτες και ερχόταν οι καραμπινιέροι και σου έλεγαν ευγενικά μπορώ να πω «μην περιμένετε άλλο δεν υπάρχουν υλικά, βρείτε άλλο σημείο εξέτασης». Διαγνωστικά, φαρμακεία και ειδικά σταντ έβαζαν ταμπέλες ότι τους τέλειωσαν οι μπατονέτες μετά από λίγο. Τόσος πολύς ήταν ο κόσμος στις ουρές. Κάποιοι κατάφεραν να κάνουν τεστ είτε σε φαρμακείο, είτε στον κεντρικό σταθμό του Μιλάνο περιμένοντας ατέλειωτες ώρες ωστόσο, ούτε αυτοί στάθηκαν τυχεροί να περάσουν από το αεροδρόμιο καθώς στον έλεγχο των τεστ τους είπαν ότι πρέπει να το κάνουν στο αεροδρόμιο. Κάποιοι πιο τυχεροί νοίκιασαν αυτοκίνητο και πήγαν για τεστ στα χωριά γύρω από το Μιλάνο. Στο αεροδρόμιο έγινε η κόλαση του Δάντη. Με τρεις δόσεις εμβολίου θα μπορούσαμε να πετάξουμε και να κάνουμε το τεστ στο ελληνικό αεροδρόμιο πριν βγούμε έξω. Οι Ιταλοί δεν άφησαν κανέναν να πετάξει και ζήτησαν ακόμα και από κόσμο που είχε τεστ να εξεταστεί εκεί. Αποτέλεσμα χάοοοςςςς. Οι βαλίτσες να επιστρέφουν και όλοι, μαζί χιλιάδες κόσμου, σε χιλιομετρικές ουρές να περιμένουμε όρθιοι διότι δεν υπήρχαν καθίσματα πάνω από 6 ώρες για να κάνουμε τεστ εκεί. Καθόμασταν με βάρδιες σε κάτι παγκάκια με μωσαϊκό όπου ο ιός φυσικά ζει ώρες. Η ζέστη αφόρητη, αρχίσαμε να βγάζουμε τα ρούχα μας, κάποιοι έμειναν με κοντομάνικα. Οι μάσκες πλέον υγρές πολύς κόσμος τις κατέβασε γιατί ήταν αδύνατον να πάρουν ανάσα πλέον. Βγάλαμε τα γάντια από τα χέρια μας, τα σκουφιά, τα γυαλιά μας… Μερικοί πήγαιναν μέχρι το μπαρ και τους δίναμε χρήματα να αγοράσουν νερό, σάντουιτς, μπισκότα, ότι έβρισκαν διότι εξαντληθήκαμε από την ορθοστασία, την δίψα και την πείνα. Άνθρωποι όλων των ηλικιών και όλων των εθνικοτήτων έξαλλοι έβριζαν την αντιμετώπιση των αρχών. Και ευλόγως διερωτώμασταν όλοι «Εδώ δεν μεταφέρεται ο ιός;»

Ρώσοι, Σουηδοί, Φινλανδοί, Γερμανοί και όλες οι φυλές που συναντηθήκαμε στο αεροδρόμιο γίναμε φίλοι τόσες ώρες μας έλεγαν τα ίδια. Και στις χώρες τους υπάρχουν προβλήματα απλά σε κάθε κουβούκλιο τοποθετούν περισσότερους νοσηλευτές να λαμβάνουν τα δείγματα για να μην περιμένει πολλές ώρες στο κρύο ο κόσμος. Μη ξεχνάμε ότι σ’ αυτές τις χώρες το κρύο δεν αντέχετε, πόσο μάλλον όταν οι αναμονές είναι μεγάλες.

Χιλιάδες κόσμου έχασε την πτήση του και οι περισσότεροι την άλλαξαν με άλλη εταιρεία οπότε πλήρωσαν νέο εισιτήριο και φυσικά ξενοδοχείο διανυκτέρευσης. Κάποιοι που δεν άντεξαν το έξτρα κόστος έμειναν όλο το βράδυ στο αεροδρόμιο.

Το τεστ που σου έκαναν ήταν φυσικά self test και στο πούλαγαν από 20 ευρώ και πάνω για rapid. Ενώ, το μοριακό έφτανε τα 190 ευρώ και δυστυχώς κάποιοι την πάτησαν νομίζοντας ότι θα πάρουν νωρίς τα αποτελέσματα τους και το χρυσοπλήρωσαν αλλά δεν πρόλαβαν τις πτήσεις τους.

Την επόμενη ημέρα πήγαμε πάλι στο αεροδρόμιο και οι κοπέλες στα σταντ είχαν το θράσος να μας πουν ότι με τρεις δόσεις εμβολίου ήθελαν να κάνουμε μοριακό τεστ και το τεστ που κάναμε το προηγούμενο βράδυ στο ίδιο αυτό σημείο δεν τους έκανε. Αυτό ήταν, ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Φυσικά περάσαμε όλοι με τα τεστ που είχαμε πληρώσει.

Στην Ελβετία που πέρασε η φίλη μου για να πάει στο σπίτι της μπήκε με το πιστοποιητικό εμβολιασμού με δύο δόσεις γιατί δεν έχει ακόμα προβάλει να κάνει την τρίτη δόση και δεν της ζήτησε κανείς τεστ. Μάλιστα, από μόνη της έκλεισε ραντεβού σε διαγνωστικό για να κάνει το τεστ δύο μέρες μετά ώστε, να είναι σίγουρη ότι είναι ασφαλής και φυσικά μέχρι τότε έκανε οικειοθελή καραντίνα σε περίπτωση που έχει κολλήσει κάτι να μην το μεταφέρει πουθενά. Για να κάνεις τεστ πληρώνεις αδρά σε διαγνωστικό όχι στα δωρεάν ΕΟΔΥ όπως εδώ.

Στην Ελλάδα οι έλεγχοι σοβαροί, ευγενικοί, με ευπρέπεια και εξυπηρέτηση σε όλους ακόμα και σε όσους δεν είχαν τεστ και έρχονταν με διάφορες πτήσεις. Εκεί επι τόπου τον έστελνα στο ειδικό σταντ και έκανε τεστ. Επιπλέον, η Ελλάδα έχει τα περισσότερα σημεία δωρεάν εξέτασης και τις καλύτερες τιμές στην αγορά.

Και μην ακούσω ότι οι ξένοι έχουν καλύτερους μισθούς διότι ισχύει εν μέρει πλέον, πολύς κόσμος εργάζεται με μειωμένα ωράρια από την έναρξη της πανδημίας και φυσικά τους έχουν μειώσει τους μισθούς, πολλοί έχασαν την δουλειά τους, άστεγοι παντού, για να νοικιάσεις σπίτι πρέπει να είναι ο μισθός σου τριπλός από το κόστος του ενοικίου σου, στο σούπερ μάρκετ είναι όλα ακριβά και γενικότερα το κόστος ζωής υψηλό. Αναγκάζονται να συγκατοικούν άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ τους μόνο και μόνο για να μειώσουν τα λειτουργικά τους έξοδα.

Και για να μην το ξεχάσω, έχετε μπει σε φαρμακείο σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα να αγοράσετε Μη Συνταγογραφούμενα Φάρμακα; γιατί αν το έχετε κάνει τότε γνωρίζετε τις τιμές τους. Το μοναδικό δώρο που μου ζήτησε η κολλητή μου να της πάω όταν την ρώτησα τι έχει ανάγκη, ήταν τις βιταμίνες που είναι απαραίτητες να λαμβάνει λόγω της σοβαρής πάθησης της διότι στην Ελβετία οι τιμές είναι «φαρμάκι».

Στο Κατάρ που μίλησα με την άλλη φίλη μου που επίσης έχει μεταναστεύσει τα τελευταία χρόνια για να μπεις στη χώρα, ακόμα και πλήρως εμβολιασμένος και με τεστ, κάνεις καραντίνα σε ξενοδοχείο ακόμα και αν έχεις σπίτι και ζεις μόνος σου και φυσικά, το πληρώνεις από την τσέπη σου. Έχετε υπόψη σας πόσο κοστίζει η διαμονή σε ξενοδοχεία του Κατάρ; είναι αυτό που λέμε κατάρα στη «φτώχεια μου μου». Και το κόστος ζωής επίσης υψηλό.

Μία από τα ίδια σε Γερμανία, Γαλλία και Αγγλία. Αν δεν έχεις καλή δουλειά απλά δεν ζεις σε αυτές τις πόλεις. Πολλά παιδιά που είχαν φύγει μετανάστες με την έναρξη της πανδημίας αναγκάστηκαν να επιστρέψουν διότι είτε έκλεισαν οι δουλειές τους, είτε τα χρήματα που τους χορηγούσαν πλέον μειώθηκαν κατά πολύ συνεπώς ήταν αδύνατον να επιβιώσουν. Φίλος γιατρός παρακαλούσε να του δώσουν άδεια για να έρθει στην κηδεία του πατέρα του. Θα μου πείτε γιατί δεν έμεινε να δουλέψει εδώ; γιατί για να πάρει ειδικότητα έπρεπε να περιμένει χρόνια. Τουλάχιστον εκεί έχει δουλειά όπως λέει, αλλά η εξάντληση τεράστια.

Όσο για το ευαίσθητο κομμάτι της μετανάστευσης που τόσο μας ενοχλεί, παντού η κατάσταση είναι παρόμοια. Τα περισσότερα κράτη είναι γεμάτα πλέον. Αστεγία παντού, πόνος και θλίψη καλύπτονται για λίγο από τα λαμπερά φώτα των εορτών και επανέρχονται μαζί με τη σκληρή καθημερινότητα. Μας ενόχλησε στην Ελλάδα το γεμάτο πρόσφυγες Σύνταγμα. Γιατί έχετε την εντύπωση ότι δεν συνέβη το ίδιο και στις άλλες χώρες;

Αν οι πολιτικοί δεν αποφασίσουν να στηρίξουν πραγματικά τις εμπόλεμες ζώνες, να σταματήσουν την εξαθλίωση των ανθρώπων και τις δολοφονίες τους, αν δεν αλλάξει η απανθρωπιά που διακρίνει όλους τους πολιτικάντηδες τότε όλα τα κράτη θα συνεχίζουν να μαστίζονται από προβλήματα, ανέχεια, πόνο…

Αν όλοι μαζί δεν δούμε το δάσος όπως λένε και δεν σταματήσουμε να εστιάζουμε στο δέντρο, να γίνουμε όλοι μια γροθιά ανθρώπινη με στόχο να καλυτερεύσουμε τη ζωή όλων μας και συνεχίσουμε να ζούμε κάτω από τη μπότα των κομματικών ανασφαλειών, τότε όλοι θα χάσουμε. Και πιο πολύ θα χάσουν τα παιδιά μας. Όλοι πρόσκαιροι είμαστε σε τούτη τη γη, όση γη και να αγοράζουμε δική μας δεν θα γίνει ποτέ. Δανεική είναι, νοικάρηδες είμαστε όλοι μας. Θα την αφήσουμε στους επόμενους και αυτοί οι επόμενοι είναι τα παιδιά και τα εγγόνια όλων μας. Ας γίνουμε άνθρωποι με ανθρωπιά να φτιάξουμε ένα καλύτερο αύριο γι’ αυτά.

Η Ελλάδα για μένα είναι η καλύτερη χώρα του κόσμου απλά έχω την εντύπωση ότι όλοι μας, ακόμα κι εγώ πολλές φορές, δεν την αγαπάμε όπως της αξίζει και δεν παλεύουμε πραγματικά να την κάνουμε καλύτερη, παλεύουμε για να επικρατήσει η άποψή μας.