Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ, Δερματολόγος-αφροδισιολόγος, αν. διευθυντής Δερματολογικού Tμήματος Ερρίκος Ντυνάν Hospital Center
Η ψωρίαση είναι μια χρόνια φλεγμονώδης δερματοπάθεια με ανοσολογικό υπόστρωμα. Η ψωρίαση δεν είναι κάτι παροδικό, αλλά είναι μια χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις. Προσβάλλει περίπου το 1-3% του παγκόσμιου πληθυσμού. Εμφανίζεται σε οποιαδήποτε ηλικία και προσβάλλει εξίσου και τα δύο φύλα. Υπάρχουν δύο τύποι ψωρίασης: Ο Τύπος Ι, ο οποίος αφορά νεαρούς ενήλικες οι οποίοι συνήθως έχουν κάποιον συγγενή που πάσχει από ψωρίαση, δηλαδή με θετικό οικογενειακό ιστορικό, και ο Τύπος ΙΙ, ο οποίος αφορά κυρίως άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, 50-60 ετών, χωρίς θετικό οικογενειακό ιστορικό, συχνά με ηπιότερη και λιγότερο εκτεταμένη ψωρίαση.
Πού οφείλεται η ψωρίαση
Η ακριβής αιτιολογία της ψωρίασης δεν έχει διαλευκανθεί τελείως και παραμένει άγνωστη. Γνωρίζουμε ότι είναι μια πολυπαραγοντική νόσος, δηλαδή δεν οφείλεται σε μόνο μία αιτία. Σύμφωνα με τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα, η ψωρίαση είναι αποτέλεσμα διαταραχής του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού και γι’ αυτό χαρακτηρίζεται ως ανοσολογικώς διαμεσολαβούμενο νόσημα. Έχει αποδειχθεί ότι δεν αποτελεί ένα απλό εξάνθημα, αλλά μια εκδήλωση συστηματικής φλεγμονής. Μπορεί να συνοδεύεται από άλλες νόσους όπως: ψωριασική αρθρίτιδα, φλεγμονώδη νόσο του εντέρου (νόσο Crohn), μεταβολικό σύνδρομο, παχυσαρκία, σακχαρώδη διαβήτη και καρδιαγγειακή νόσο.
Ποια είναι η κλινική της εικόνα
Η επιδερμίδα στο ψωριασικό δέρμα αντικαθίσταται πολύ πιο γρήγορα συγκριτικά με το φυσιολογικό δέρμα, μέχρι και 7 φορές γρηγορότερα. Έτσι, η ανανέωση των κερατινοκυττάρων του δέρματος (διαδικασία της κερατινοποίησης), αντί να διαρκεί 28 ημέρες, διαρκεί 4-5 ημέρες, με αποτέλεσμα πάχυνση της επιδερμίδας, δηλαδή υπερκεράτωση. Η ψωρίαση είναι μια νόσος με πολλά πρόσωπα και η κλινική της εικόνα εξαρτάται από τη μορφή και την εντόπισή της. Υπάρχουν κυρίως έξι διαφορετικές μορφές της ψωρίασης: η κοινή ψωρίαση ή κατά πλάκας, η σταγονοειδής ψωρίαση, η ανάστροφη, η φλυκταινώδης, η ερυθροδερμική ψωρίαση και η ψωριασική αρθρίτιδα.
Η συχνότερη μορφή της ψωρίασης είναι η ψωρίαση κατά πλάκας. Περίπου το 80% των ασθενών πάσχει από αυτήν, η οποία χαρακτηρίζεται από σαφώς περιγεγραμμένες ερυθρές πλάκες που καλύπτονται από αργυρόχροα λέπια. Η ψωρίαση κατά πλάκας ενδέχεται να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε σημείο του δέρματος, ωστόσο τα γόνατα, οι αγκώνες, το τριχωτό της κεφαλής και ο κορμός αποτελούν εκλεκτικές εντοπίσεις της μορφής αυτής.
Η ψωρίαση επηρεάζει την ποιότητα ζωής των ασθενών;
Παρόλο που η ψωρίαση δεν είναι μεταδοτική και η δερματική προσβολή στην ήπια και μέτριας βαρύτητας νόσο καταλαμβάνει μικρό μέρος του σώματος, μπορεί να υπάρχει σημαντική επίδραση στην ποιότητα ζωής του ασθενούς. Η κοινωνική απομόνωση αποτελεί συχνό πρόβλημα των ασθενών με ψωρίαση, αφού το 40-60% των ασθενών δηλώνει ότι η ασθένεια επηρεάζει δραματικά τη σεξουαλική του επαφή, το 26% των ασθενών περίπου δηλώνει ότι κατά τη διάρκεια της έξαρσης άλλοι άνθρωποι αποφεύγουν να έρθουν σε επαφή μαζί του, ενώ το 20% αισθάνθηκε έντονη κοινωνική απομόνωση όταν του ζητήθηκε να αποχωρήσει από κοινόχρηστους χώρους.
Πώς αντιμετωπίζεται η ψωρίαση;
Η θεραπεία της ψωρίασης είναι εξατομικευμένη, αφού οι ασθενείς διαφέρουν στον τύπο, στη σοβαρότητα και στην ανταπόκριση στη θεραπεία. Αυτό οφείλεται στη φύση της νόσου, η οποία χαρακτηρίζεται από μια απρόβλεπτη πορεία. Οι παράγοντες που επηρεάζουν τη θεραπευτική επιλογή είναι ο τύπος της ψωρίασης, η σοβαρότητα της νόσου, η εντόπιση του ψωριασικού εξανθήματος, η ηλικία, το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς, η συναισθηματική κατάστασή του σε σχέση με το νόσημα και η επίδραση στην ποιότητα ζωής του.
Οι θεραπευτικές μέθοδοι που εφαρμόζονται στην ψωρίαση περιλαμβάνουν τοπικές θεραπείες (κρέμες, αλοιφές, γέλες), κερατολυτικές και ενυδατωτικές ουσίες, κορτικοστεροειδή ποικίλης ισχύος, ανάλογα βιταμίνης D (καλσιποτριόλη, καλσιτριόλη) ή συνδυασμό τους, την ταζαροτένη και τους αναστολείς της καλσινευρίνης (pimecrolimus, tacrolimus).
Άλλες θεραπείες περιλαμβάνουν τη φωτοθεραπεία (χρήση υπεριώδους ακτινοβολίας με ή χωρίς φάρμακα από το στόμα), τις συστηματικές παραδοσιακές θεραπείες (μεθοτρεξάτη, κυκλοσπορίνη, ρετινοϊδή) και τα τελευταία χρόνια νέες θεραπείες και βιολογικά φάρμακα/βιολογικούς παράγοντες.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ο Αθανάσιος Ι. Παυλίδης (Νάσος) γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Είναι δερματολόγος-αφροδισιολόγος, αναπληρωτής διευθυντής και επιστημονικός υπεύθυνος Δερματολογικού Τμήματος στο Νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν Hospital Center από το 2016 έως σήμερα και επιστημονικός συνεργάτης της Δερματολογικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Ρώμης «Tor Vergata». Κατέχει ιδιωτικό ιατρείο στο κέντρο Αθηνών.
Είναι απόφοιτος της Σχολής Μωραΐτη, διαθέτει πτυχίο Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Ρώμης «La Sapienza», ειδίκευση στη Δερματολογία-Αφροδισιολογία όπου αποφοίτησε με άριστα από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης «Tor Vergata» και εξειδίκευση – Master στα Laser και άλλες πηγές φωτός και εφαρμογές τους στη Δερματολογία και την Αισθητική Ιατρική από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης Tor Vergata. Είναι υπό παρακολούθηση 2ου μεταπτυχιακού με θέμα τη «Δερματοσκόπηση» από το Αριστοτέλειο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια της ειδικότητάς του έκανε κλινικό fellowship στο Νοσοκομείο Δερματικών και Αφροδισίων Νόσων Αθηνών «Ανδρέας Συγγρός». Είναι Tutor στα μετεκπαιδευτικά μαθήματα της Ευρωπαϊκής Δερματολογικής και Αφροδισιολογικής Εταιρείας (EADV) με θέμα «Botulinum Toxin». Διαθέτει ιδιαίτερη εμπειρία τόσο στην Κλινική και Επεμβατική όσο και στην Αισθητική Δερματολογία
η!
Για μεγέθυνση πατήστε ΕΔΩ
