Η παχυσαρκία αποτελεί τον τρίτο πιο επιβαρυντικό παράγοντα στην παγκόσμια οικονομία από αίτιο οφειλόμενο στον άνθρωπο, μετά το κάπνισμα στην πρώτη θέση και την ένοπλη βία, τον πόλεμο και την τρομοκρατία στη δεύτερη, σύμφωνα με νέα έκθεση της συμβουλευτικής εταιρείας McKinsey.
Όπως τονίζει η μελέτη, ένας στους τρεις ανθρώπους στον κόσμο είναι υπέρβαρος ή παχύσαρκος, δηλαδή συνολικά 2,1 δισ. άνθρωποι. Εάν οι διαστάσεις επιδημίας της παχυσαρκίας συνεχιστούν με αυτό το ρυθμό, τότε το ποσοστό θα αυξηθεί στο ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού έως το 2030. Την ίδια στιγμή, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας σημειώνει ότι η παχυσαρκία ευθύνεται για 2,8 εκατ. θανάτους ετησίως.
Εστιάζοντας στην οικονομική πτυχή της παχυσαρκίας, η έκθεση εκτιμά ότι το κόστος της σε παγκόσμιο επίπεδο αγγίζει τα 2 τρισ. δολάρια ετησίως, βάσει στοιχείων όπως είναι η απώλεια οικονομικής παραγωγικότητας, τα κόστη στα υγειονομικά συστήματα και οι επενδύσεις που απαιτούνται για την αντιμετώπιση των συνεπειών της παχυσαρκίας.
Στρέφοντας την προσοχή στην αντιμετώπιση της παγκόσμιας μάστιγας της παχυσαρκίας, ο επικεφαλής των συντακτών της έκθεσης, Ρίτσαρντ Ντομπς, σημειώνει: «Η παχυσαρκία είναι τώρα ένα κρίσιμο παγκόσμιο ζήτημα που απαιτεί μία ευρεία στρατηγική παρέμβασης. Κάθε μεμονωμένη παρέμβαση είναι πιθανό να έχει μία μικρή μόνο επίδραση».
Απαιτείται ολοκληρωμένη στρατηγική παρέμβασης
Η εκπαίδευση και η προσωπική ευθύνη, υπογραμμίζει η έρευνα, συνιστούν κρίσιμα στοιχεία οποιουδήποτε προγράμματος με στόχο τη μείωση της παχυσαρκίας, αλλά δεν αρκούν από μόνα τους. Άλλες απαιτούμενες παρεμβάσεις εξαρτώνται λιγότερο από συνειδητές επιλογές από μεμονωμένους ιδιώτες και περισσότερο από αλλαγές στο περιβάλλον και τις κοινωνικές νόρμες.
Οι προτάσεις της McKinsey για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας περιλαμβάνουν μικρότερες μερίδες φαγητού, επένδυση στην εκπαίδευση των γονέων, περισσότερη άσκηση στα σχολεία και εισαγωγή υγιεινών γευμάτων στα σχολεία και στους χώρους εργασίας. Αυτά τα μέτρα εκτιμάται ότι θα ήταν πιο αποτελεσματικά, με όρους οικονομίας και όχι μόνο, από τη φορολόγηση σε λιπαρές τροφές ή από τις εθνικές εκστρατείες για την προώθηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής.
Τέλος, η έκθεση σημειώνει ότι απαιτείται η δέσμευση από όσο το δυνατόν περισσότερους φορείς. Κανένας μεμονωμένος φορέας στην κοινωνία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την παχυσαρκία από μόνος του -ούτε οι κυβερνήσεις, ούτε οι έμποροι λιανικής, οι εταιρείες καταναλωτικών αγαθών, τα εστιατόρια, οι εργοδότες, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι εκπαιδευτικοί, οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης ή μεμονωμένα τα άτομα. Επιπλέον, θετική επίδραση θα μπορούσαν να έχουν παρεμβάσεις με μεγάλο αντίκτυπο από την πλευρά της βιομηχανίας. Δεδομένου ότι οποιαδήποτε μεμονωμένη πρώτη κίνηση ενέχει τον κίνδυνο ο «πρωτοπόρος» να χάσει ένα μερίδιο της αγοράς, η έκθεση προτείνει κάποιο είδος συντονισμού για κοινές πρωτοβουλίες εκ μέρους της βιομηχανίας, που θα μπορούσαν να έχουν σημαντικό ρόλο. Η λύση για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας μπορεί να έρθει μόνο μέσα από τη συλλογική δράση.
