Είτε με ύφεση είτε με έξαρση της πανδημίας τη «νύφη» πληρώνουν όσοι δεν έχουν λεφτά για την υγεία τους!

Ακριβώς 2,5 χρόνια έχουν συμπληρωθεί από την εμφάνιση του κορονοϊού το Φεβρουάριο του 2020 στη χώρα μας. Ένας ιός που δεν ανέτρεψε μόνο την καθημερινότητα μας και όσα θεωρούσαμε δεδομένα στη ζωή μας, αλλά κυρίως ανέδειξε με τον πιο δραματικό τρόπο όλες τις παθογένειες του Εθνικού Συστήματος Υγείας, κρυμμένες οι περισσότερες για δεκαετίες κάτω από το «χαλί». 

Σίγουρα δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η χώρα μας συνολικά σε ότι αφορά το διάστημα της πανδημίας τα πήγε καλά και υπήρξε άμεση η αντίδραση του επιτελικού κράτους, ώστε να μη θρηνούμε μέχρι τώρα περισσότερα θύματα. Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε και τη σημαντική συμβολή πολλών χορηγών που έσπευσαν να κάνουν δωρεές σε ιατρικά μηχανήματα και άλλα αναλώσιμα. Αλλά δυστυχώς δεν φθάνει αυτό!

Από τη στιγμή που άρχισε η ανοδική πορεία των κρουσμάτων και των εισαγωγών στα δημόσια νοσοκομεία ματαιώθηκαν όλες οι τακτικές χειρουργικές επεμβάσεις, μειώθηκαν όλες οι διαγνωστικές εξετάσεις και οι επισκέψεις στα προγραμματισμένα εξωτερικά ιατρεία, άλλαξε ο τρόπος εφημεριών στα νοσοκομεία.

Όσοι ασθενείς δεν είχαν τα απαιτούμενα χρήματα να φροντίσουν την υγεία τους στον ιδιωτικό τομέα (αφού έτσι κι αλλιώς ο ΕΟΠΥΥ δεν καλύπτει όλο το κόστος) είτε επιδεινώθηκε η υγεία τους είτε -χωρίς υπερβολή- είχαν τραγική κατάληξη. 

Αισίως, λοιπόν, φθάσαμε στις αρχές του Ιουνίου να επιστρέφουν τα νοσοκομεία στην αρχική τους λειτουργία, αφού πλέον έχουμε περίπου 80% ανοσίας (εμβολιασμένους και νοσήσαντες). Η ύφεση της πανδημίας έδωσε την ελπίδα ότι επιτέλους εκείνοι που είχαν ανάγκη θα προστρέξουν στο ΕΣΥ για να κάνουν ότι είχαν παραμελήσει. 

Και εδώ άρχισαν νέα εμπόδια αφού η λίστα για τις επεμβάσεις αγγίζει σε κάποια νοσοκομεία και τα δύο χρόνια, ενώ η λίστα για τις διαγνωστικές εξετάσεις μερικούς μήνες, όταν δηλαδή θα είναι αργά για κάποιους. 

Την προηγούμενη εβδομάδα τρεις καθηγητές Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κατήγγειλαν ότι το Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης έχει σημαντική έλλειψη αναισθησιολόγων, με συνέπεια να μη μπορούν να πραγματοποιηθούν τακτικά και έκτακτα χειρουργεία, με αποτέλεσμα κάποιοι να κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους.  

Για να μη πούμε για τα επείγοντα περιστατικά που στην εφημερία στοιβάζονται σε ράντζα στους διαδρόμους μέχρι να βρεθεί δωμάτιο.

Αχ, αυτά τα ράντζα… «Νιοί ήμασταν και γεράσαμε», όπως θα έλεγε ο συγχωρεμένος ο παππούς μου. Δεκάδες κυβερνήσεις έχουν περάσει, δεκάδες υπουργοί έχουν καθίσει στην καρέκλα του Υπουργείου Υγείας, πολλοί από αυτούς διακεκριμένοι επιστήμονες της Ιατρικής. Εκατοντάδες τα επιχειρησιακά σχέδια… Κάποιοι  ενέσκηψαν στο πρόβλημα με ιδιαίτερο ζήλο, όπως ο Νικήτας Κακλαμάνης και ο Θανάσης Γιαννόπουλος, γύρω στο 2005, γιατροί και οι δύο με ταυτόχρονη θητεία  στο Υπουργείο Υγείας. Και ο αείμνηστος ο Δημήτρης Κρεμαστινός προσπάθησε. Κι όμως κανείς από όλους όλα αυτά τα χρόνια δεν κατάφερε να λύσει το πρόβλημα με τα ράντζα και να κτυπήσει το κακό στη ρίζα του.  

Δυστυχώς όμως η επιστροφή στην κανονικότητα των νοσοκομείων δεν κράτησε παραπάνω από μήνα. Η νέα έξαρση της πανδημίας καλοκαιριάτικα οδηγεί πάλι σιγά-σιγά όλα τα νοσοκομεία στο μέτρο της μείωσης των επεμβάσεων και των εξετάσεων. 

Έτσι όσοι δεν μπορούν να απολαύσουν τις υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα υγείας θα περιμένουν… Και θα περιμένουν… και θα περιμένουν… άγνωστο μέχρι πότε. Δηλαδή είτε με ύφεση είτε με έξαρση της πανδημίας  τη «νύφη» πληρώνουν όσοι δεν έχουν λεφτά για την υγεία τους!

Εδώ όμως απαιτείται η παρέμβαση των ασφαλιστικών εταιρειών. Να έχουν προγράμματα υγείας προσιτά οικονομικά και να τα επικοινωνήσουν σωστά. 

Παράλληλα όμως και ο ιδιωτικός τομέας Υγείας να «ρίξει λίγο νερό στο κρασί του». Γιατροί και κλινικάρχες να μειώσουν τις τιμές των υπηρεσιών τους. 

Όλοι να σταθούν τώρα στα δύσκολα στο πλευρό της κοινωνίας!