Γράφει η ΖΩΗ ΡΑΠΤΗ, υφυπουργός Υγείας
Στη δάρκεια των 3 ετών της πανδημίας του κορονοϊού πολλές φορές αναλογιστήκαμε πως οι υγειονομικοί είναι οι αφανείς ήρωες της πρώτης γραμμής, που οι ιδιαίτερες συνθήκες μάς ώθησαν να συνειδητοποιήσουμε την αξία της προσφοράς τους. Το ίδιο ισχύει για εμάς τις γυναίκες, είμαστε οι αφανείς ηρωίδες της πρώτης γραμμής, που όλα πρέπει να περάσουν από τα δικά μας χέρια. Οι διαφορετικοί ρόλοι τους οποίους αναλαμβάνουμε στην κοινωνία μάς φέρνουν συχνά σε αντιπαράθεση με τον εαυτό μας, την οικογένειά μας, τους συναδέλφους μας, καθώς είμαστε ταυτόχρονα εργαζόμενες, σύζυγοι ή σύντροφοι και μητέρες και στο σπίτι η εργασία δεν έχει ούτε ωράριο ούτε αργίες.
Όλες οι έρευνες που έγιναν παγκοσμίως και στην πατρίδα μας φανερώνουν πως οι γυναίκες σήκωσαν βαρύ ψυχικό φορτίο στα χρόνια του κορονοϊού, καθώς στη δουλειά υπέστησαν τις σοβαρότερες επιπτώσεις (άγχος, κούραση), όπως φανερώνουν τα ευρήματα του ομότιμου καθηγητή Ιατρικής Ιωάννη Τούντα, που διεξήγαγε μελέτη σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογίας ΕΚΠΑ.
Πέρα όμως από τη δουλειά, οι γυναίκες βίωσαν σύνδρομο burnout και στο σπίτι, όπου κλήθηκαν να υποστηρίξουν την τηλεκπαίδευση των παιδιών, να κάνουν τον «διαιτητή» στους καβγάδες, να δουλέψουν και οι ίδιες μέσα από μια οθόνη, να μαγειρέψουν, να μετατρέψουν το σαλόνι σε παιδότοπο ή γυμναστήριο ή σπουδαστήριο, αναλόγως της ώρας και των αναγκών.
Μεγάλη ευθύνη ήταν για τις γυναίκες να βάλουν ένα «φρένο» στον διαδικτυακό εθισμό των παιδιών που κατέγραψε «άλμα» στην Covid εποχή-, ενώ μια νέα μεγάλη πρόκληση, που αναδύθηκε μέσα από τις ιδιαίτερες συνθήκες της πανδημίας, ήταν η αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας και ειδικότερα της βίας κατά των γυναικών. Τα περιστατικά βίας κατά των γυναικών που έχουν σοκάρει το πανελλήνιο και οι γυναικοκτονίες που κατέγραψαν αριθμό-ρεκόρ στην πατρίδα μας αποτυπώνουν τη σκληρή πραγματικότητα την οποία αντιμετωπίζουν πολλές γυναίκες της διπλανής πόρτας. Για όλες αυτές τις γυναίκες, για την κοινωνία, για να μη μείνει πίσω καμία μόνη, καμία αβοήθητη, δημιουργούμε Κέντρα Ημέρας για την ολιστική στήριξη της οικογένειας στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, όπως και Κέντρα Ημέρας για τα παιδιά. Επίσης δημιουργούμε Κέντρα Ημέρας για τους εργαζομένους, όλα στο πλαίσιο των 106 νέων Δομών που υλοποιούμε στην κοινότητα με πόρους από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Επιπλέον, λειτουργούμε την Εθνική Δωρεάν Γραμμή Ψυχοκοινωνικής Στήριξης 10306, για όλους τους πολίτες, η οποία έχει ήδη δεχτεί περισσότερες από 545.000 κλήσεις. Για την έγκαιρη παρέμβαση στα περιστατικά έμφυλης βίας λειτουργεί και η τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 από τη Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων. Παράλληλα, στα αστυνομικά τμήματα της επικράτειας λειτουργούν ειδικά γραφεία, στελεχωμένα με γυναίκες που βοηθούν όσες έχουν πέσει θύματα βίας να ξανασταθούν στα πόδια τους.
Μπορεί να μη βγήκαμε στα μπαλκόνια να χειροκροτήσουμε τις γυναίκες στην πανδημία. Συνειδητοποιήσαμε όμως ότι ο πολυδιάστατος ρόλος τους τις καθιστά πολύ παραπάνω από το… άλλο μισό του ουρανού. Στο χαρτοφυλάκιο για την Ψυχική Υγεία, δεσμευόμαστε πως μέσα από τις νέες δομές και τις καινοτόμες δράσεις, που υλοποιούμε στο υπουργείο Υγείας, θα σταθούμε δίπλα τους σε κάθε τους ανάγκη, γιατί κι εκείνες διαχρονικά στέκονται με αυταπάρνηση δίπλα στις ανάγκες της οικογένειας. Και γι’ αυτή τους την προσφορά κανένα χειροκρότημα δεν είναι αρκετό!
Αναδημοσίευση από το περιοδικό Health Next Generation – Τεύχος 15:
