Καταδυόμενη βρογχοκήλη – τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται?

Ο όρος βρογχοκήλη αναφέρεται στην αύξηση των διαστάσεων του θυρεοειδούς, που μπορεί να οφείλεται σε διάφορα αίτια (π.χ. σε παρουσία όζων, υπερθυρεοειδισμό κλπ.). Ο όρος «καταδυόμενη» βρογχοκήλη περιγράφει την επέκταση του παθολογικού διογκωμένου θυρεοειδούς (δηλαδή της βρογχοκήλης) στο ανώτερο πρόσθιο μεσοθωράκιο (θώρακα). Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται όταν σταδιακά αυξάνεται το μέγεθος του θυρεοειδούς (ή ενός όζου). Σε αυτή την περίπτωση ο διογκωμένος θυρεοειδής βρίσκει διέξοδο για την επέκτασή του στο ανώτερο πρόσθιο μεσοθωράκιο (θώρακα). Έτσι ‘καταδύεται’ πίσω από το στέρνο ή/και την κλείδα.

Καταδυόμενη βρογχοκήλη: πώς διαγιγνώσκεται;

H βασική μέθοδος απεικόνισης του θυροειδούς είναι σήμερα το υπερηχογράφημα. Με το υπερηχογράφημα μπορεί να προσδιοριστούν με ακρίβεια οι διαστάσεις του θυρεοειδούς και η ηχομορφολογία του. Μπορεί επίσης να γίνει έλεγχος των λεμφαδένων σε όλα τα ανατομικά διαμερίσματα του τραχήλου, όπως επίσης και των παραθυρεοειδών αδένων.

Στο υπερηχογράφημα υπάρχουν ευρήματα που υποδηλώνουν κατάδυση του θυρεοειδούς στο θώρακα (μεσοθωράκιο). Εντούτοις, τα οστά του θώρακα (κυρίως στέρνο αλλά και οι πλευρές) δεν επιτρέπουν την μετάδοση της δέσμης υπερήχων. Για το λόγο αυτό δεν είναι εφικτή η ακριβής υπερηχογραφική απεικόνιση του μέρους του θυρεοειδούς που καταδύεται στο θώρακα (καταδυόμενη βρογχοκήλη ή καταδυόμενος όζος). Έτσι συχνά δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια το βάθος της κατάδυσης στο θώρακα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα χρήσιμη η αξονική ή μαγνητική τομογραφία.

Καταδυόμενη βρογχοκήλη: Πώς αντιμετωπίζεται;

Η αντιμετώπιση είναι χειρουργική (θυρεοειδεκτομή). Η θυρεοειδεκτομή στις περιπτώσεις αυτές είναι τεχνικά δυσκολότερη σε σχέση με μία απλή θυρεοειδεκτομή. Ο έμπειρος χειρουργός θυρεοειδούς μπορεί σχεδόν πάντα να κινητοποιήσει και να «εκμαιεύσει» την καταδυόμενη βρογχοκήλη από το θώρακα μέσω της τραχηλικής τομής. Με τον τρόπο αυτό μπορεί η επέμβαση (θυρεοειδεκτομή) να ολοκληρωθεί ως συνήθως, χωρίς να χρειαστεί στερνοτομή (διάνοιξη του στέρνου).

Εντούτοις, η επέμβαση αυτή χρειάζεται σημαντική εμπειρία από την πλευρά του χειρουργού. Οι χειρισμοί θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα λεπτοί και προσεκτικοί για να αποφευχθεί τυχόν μεγάλη αιμορραγία στο θώρακα. Μία τέτοια αιμορραγία μπορεί να είναι δύσκολο να ελεγχθεί μέσω της τραχηλικής τομής. Για το λόγο αυτό, οι επεμβάσεις αυτές θα πρέπει να εκτελούνται από πεπειραμένο χειρουργό θυρεοειδούς. Παράλληλα θα πρέπει να αποφεύγονται με την σωστή τεχνική και οι άλλες πιθανές επιπλοκές της θυρεοειδεκτομής (όπως η πάρεση του λαρυγγικού νεύρου, ο μετεγχειρητικός υποπαραθυρεοειδισμός κλπ.).

Η επέμβαση μπορεί να είναι ακόμη πιο δύσκολη σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις, όπως:

• Σε μυώδεις ασθενείς, με βραχύ και «βαθύ» τράχηλο (συνήθως άνδρες)
• Όταν συνυπάρχει υπερθυρεοειδισμός (λόγω της αυξημένης αιμάτωσης του θυρεοειδούς)
• Όταν συνυπάρχει θυρεοειδίτιδα (λόγω δυσχερούς αποκόλλησης του θυρεοειδούς από την τραχεία)
• Σε περιπτώσεις που έχει προηγηθεί άλλη επέμβαση στον τράχηλο ή ακτινοθεραπεία

Εξαιρετικά σπάνια μπορεί να χρειαστεί να γίνει διάνοιξη του στέρνου (στερνοτομή). Αυτό στην εμπειρία μας χρειάσθηκε ελάχιστες φορές. Οι δύο βασικές ενδείξεις για στερνοτομή είναι:

• Οι λίαν αυξημένες διαστάσεις της καταδυόμενης βρογχοκήλης (γιγάντια καταδυόμενη βρογχοκήλη) ή του καταδυόμενου όζου (γιγάντιος καταδυόμενος όζος)
• Συνυπάρχουσα βλάβη από το θώρακα (όπως όγκος θύμου αδένα)

Γεώργιος Σακοράφας

Χειρουργός Θυρεοειδούς & Παραθυρεοειδών

https://gsakorafas.gr [email protected]

210 7487318