Συνέντευξη με τον Δρ. Κωνσταντίνο Στρατούλια, Γενικό Χειρουργό, Διευθυντή Κλινικής Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής & Χειρουργικής Ογκολογίας, Ιατρικό Κέντρο Αθηνών
Η βουβωνοκήλη είναι μια από τις πλέον συχνές αιτίες εισαγωγής στο χειρουργείο με πάνω από μισό εκατομμύριο επεμβάσεις αποκατάστασής της να λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο σε όλον τον κόσμο. Με την ανάδειξη της λαπαροσκοπικής προσέγγισης, η αποκατάσταση της βουβωνοκήλης γίνεται πλέον άμεσα, αναίμακτα και όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα.
Ωστόσο, σε αρκετές περιπτώσεις η βουβωνοκήλη μπορεί να επανεμφανιστεί. Ο Δρ. Κωνσταντίνος Στρατούλιας, Γενικός Χειρουργός και Διευθυντής της Κλινικής Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής & Χειρουργικής Ογκολογίας στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών εξηγεί πώς η λαπαροσκοπική προπεριτοναϊκή αποκατάσταση της βουβωνοκήλης (https://www.iatriko.gr/el/disease/kili?cl=609) με τοποθέτηση διπλού πλέγματος που εφαρμόζει ο ίδιος με την χειρουργική του ομάδα, μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το πρόβλημα ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο υποτροπής:
- Τι είναι η βουβωνοκήλη και πώς αντιμετωπίζεται;
Η βουβωνοκήλη είναι η πιο συνηθισμένη μορφή κήλης και αφορά στην πρόπτωση ενός τμήματος του εντέρου στην περιοχή του βουβωνικού πόρου. Είναι μια κατάσταση που εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία του ασθενούς κι αν δεν αντιμετωπιστεί μπορεί να περισφιχθεί και να προκαλέσει απειλητική για τη ζωή διάτρηση του εντέρου και περιτονίτιδα. Αυτός είναι και ο λόγος που η βουβωνοκήλη πρέπει να αποκαθίσταται άμεσα. Η αποκατάσταση της βουβωνοκήλης μπορεί να γίνει μόνο χειρουργικά, είτε με ανοικτό χειρουργείο ή λαπαροσκοπικά. Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990 και υιοθετήθηκε γρήγορα από χειρουργούς σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν διαφορετικές λαπαροσκοπικές προσεγγίσεις για τη βουβωνοκήλη, όπως η προπεριτοναϊκή αποκατάσταση (TAPP) και ολικά εξωπεριτοναϊκή (TEP).
- Τι είναι η λαπαροσκοπική προπεριτοναϊκή αποκατάσταση και ποια είναι τα πλεονεκτήματά της;
Στη μέθοδο TAPP ο χειρουργός εισέρχεται στην περιτοναϊκή κοιλότητα και τοποθετεί ένα πλέγμα μέσω μιας περιτοναϊκής τομής πάνω από πιθανές θέσεις κήλης. Η αποκατάσταση της βουβωνοκήλης με TAPP έχει πολύ καλά αποτελέσματα, ιδιαίτερα στην περίπτωση της αμφοτερόπλευρης κήλης, καθώς αποφεύγονται οι δύο τομές στη βουβωνική χώρα που προβλέπει το ανοικτό χειρουργείο. Λόγω του ελάχιστου τραυματισμού των ιστών, η ανάρρωση είναι ταχεία και η επιστροφή στην εργασία είναι γρήγορη. Η αποκατάσταση με TAPP είναι μια καλή εναλλακτική σε υποτροπιάζουσες περιπτώσεις, όπου η προηγούμενη επισκευή της αρχικής βουνωνοκήλης έγινε μέσω της πρόσθιας προσέγγισης. Δίνει επίσης το πλεονέκτημα της αναγνώρισης οποιασδήποτε ταυτόχρονης μηριαίας κήλης, ετερόπλευρης κήλης ή ακόμη και αποφρακτικής κήλης. Όσον αφορά στην ίδια την επέμβαση, εκτελούμε κανονικά τη διαδικασία TAPP χρησιμοποιώντας ένα μη προδιαμορφωμένο πλέγμα προλενίου (15×15 cm). Αυτό το πλέγμα χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο έχει σχήμα έτσι ώστε να τοποθετείται κάτω από το σπερματικό τόνο και τα αγγεία. Το δεύτερο χρησιμοποιείται για να καλύψει αυτές τις δομές και το άνοιγμα του κάτω πλέγματος ως επάνω στρώμα. Και τα δύο κομμάτια στερεώνονται χρησιμοποιώντας μια ειδική κόλλα, αντί για τα απορροφήσιμα συρραπτικά του παρελθόντος. Με αυτόν τον τρόπο, ελαχιστοποιείται τόσο η πιθανότητα υποτροπής, όσο και ο μετεγχειρητικός πόνος, η παραμονή στο νοσοκομείο (διαδικασία μιας ημέρας) αλλά και ο χρόνος ανάρρωσης.
- Πόσο σύντομα επανέρχεται ο ασθενής στις καθημερινές δραστηριότητες και στην εργασία;
Η ειδική κόλλα που χρησιμοποιείται για τη στερέωση του διπλού πλέγματος στο σημείο της κήλης, φτάνει στη μέγιστη ισχύ της περίπου τρεις εβδομάδες μετά την επέμβαση. Ως εκ τούτου, αν ο ασθενής κάνει ήπια και καθιστική εργασία μπορεί να επιστρέψει σε αυτήν σε διάστημα 2-4 ημερών. Για βαριές εργασίες, θα πρέπει να περιμένει μέχρι το πέρας των τριών εβδομάδων που απαιτείται για τη μέγιστη ισχυροποίηση της συγκόλλησης του πλέγματος.
Ο Όμιλος Ιατρικού Αθηνών υποστηρίζει τις πλέον σύγχρονες θεραπευτικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της βουβωνοκήλης, συμπεριλαμβανομένης της λαπαροσκοπικής προσπέλασης, αποφεύγοντας πλήρως τις μεγάλες τομές στο πρόσθιο κοιλιακό τοίχωμα.
