Το Νοσοκομείο «Η ΕΛΠΙΣ» είναι στο κέντρο της Αθήνας. Πρόκειται για το αρχαιότερο ενεργό νοσοκομείο της χώρας μας. Η ιδέα ίδρυσής του γεννήθηκε στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης του 1821 για την ελευθερία του έθνους κατά τον προπαρασκευαστικό νομοθετικό σχεδιασμό για την πολιτική συγκρότηση και τη δημιουργία κράτους. Η, δε, ίδρυσή του είναι ταυτόσημη με τη μεταφορά της πρωτεύουσας του νεοσύστατου ελληνικού κράτους από το Ναύπλιο στην Αθήνα. Με άλλα λόγια, η ιστορία της πόλης των Αθηνών εμπεριέχει την ίδρυση και την πορεία του Νοσοκομείου «Η ΕΛΠΙΣ», η ιστορία του οποίου είναι άμεσα εξαρτώμενη και αδιαχώριστη τόσο από την ιστορική διαδρομή της πρωτεύουσας όσο και του Δήμου Αθηναίων.
Ο θεμέλιος λίθος του Δημοτικού Νοσοκομείου των Αθηνών «Η ΕΛΠΙΣ» τέθηκε τον Ιούνιο του 1836 επί της οδού Ακαδημίας 50, εκεί όπου σήμερα στεγάζεται το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων.
Τα σχέδια ήταν του Γερμανού αρχιτέκτονα Φ. Στάουφερτ, με κάποιες τροποποιήσεις από τον συμπατριώτη του Έντουαρντ Σάουμπερτ, ενώ την ανέγερσή του ανέλαβε ο Δανός αρχιτέκτονας Κρίστιαν Χάνσεν, προβαίνοντας σε κάποιες επιπλέον τροποποιήσεις. Το κεντρικό τμήμα της οικοδομής ολοκληρώθηκε το 1842, μέσω της ενίσχυσης από εράνους και δωρεές του βασιλιά Λουδοβίκου της Βαυαρίας, πατέρα του Όθωνα, της Δούκισσας της Πλακεντίας και πολλών άλλων Ελλήνων, όπως οι Κωνσταντίνος Βέλλιος, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Κωνσταντίνος Γαλάτης, Ραλλού Μουρούζη και άλλοι.
Το κτιριακό συγκρότημα του νοσοκομείου στους Αμπελοκήπους θεμελιώθηκε το 1904 και αρχικά δόθηκε στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, ώστε να περιθάλψει τραυματίες των Βαλκανικών Πολέμων, και στη συνέχεια παραδόθηκε στο υπουργείο Στρατιωτικών και λειτούργησε ως Στρατιωτικό Νοσοκομείο με τον διακριτικό αριθμό 430 Σ.Ν. Το 1970 αποφασίσθηκαν η εκκένωση των κτιριακών εγκαταστάσεων στους Αμπελοκήπους από το στρατό και η μεταφορά εκεί του Δημοτικού Νοσοκομείου Αθηνών «Η ΕΛΠΙΣ».
Στην οδό Ακαδημίας λειτούργησε μέχρι το 1971, όταν και μεταστεγάστηκε στις σημερινές του εγκαταστάσεις, επί της οδού Δημητσάνας στους Αμπελοκήπους, ακριβώς πίσω από τα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Στο νοσοκομείο ξεκίνησαν την ιατρική τους σταδιοδρομία πολλές μορφές της ιατρικής επιστήμης της Ελλάδας που μετέπειτα συμμετείχαν στην ίδρυση πολλών από τα νεότερα νοσοκομεία της Αθήνας, όπως οι Θεόδωρος Αρεταίος, Σπυρίδων Μαγγίνας, Νικόλαος Μακκάς, Μαρίνος Γερουλάνος, Αλιβιζάτος και άλλοι. Περιέθαλψε μεταξύ άλλων τους τραυματίες του πολέμου του 1893, τους Θεσσαλούς και Κρήτες πρόσφυγες, τους τραυματίες των Βαλκανικών Πολέμων, τους Μικρασιάτες πρόσφυγες, τους φαντάρους του Ελληνοϊταλικού Πολέμου και τους Αθηναίους στο λιμό της Κατοχής. Από το 1983 εντάχθηκε πλέον στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ).
Στον περίβολο του νοσοκομείου βρίσκεται ο ιερός ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης από το 1920. Η ιστορία του ναού ξεκινά τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα, όταν για τις ανάγκες του νοσοκομείου χτίστηκε ένα εκκλησάκι, το οποίο με τα χρόνια επεκτάθηκε και το 1956 άρχισε να παίρνει σταδιακά τη σημερινή μορφή του. Η διαμόρφωση της εκκλησίας (είναι βυζαντινού ρυθμού σε εγγεγραμμένο τετράγωνο με τρουλίσκο) έγινε την εποχή που στο κτιριακό συγκρότημα λειτουργούσε ακόμα το 430 Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Τις αγιογραφίες όλων των πλαϊνών όψεων του ναού επιμελήθηκε ο στρατιωτικός ιερέας, πατέρας Στέφανος, που διαδέχτηκε τον πατέρα Κυπριανό.
Στο παρεκκλήσι του ΓΝΑ «Η ΕΛΠΙΣ» τελείται κάθε Κυριακή Θεία Λειτουργία, στην οποία συμμετέχουν ασθενείς και συγγενείς τους, αλλά και πιστοί που ζουν στην περιοχή. Ο ναός φοράει τα γιορτινά του στις 21 Μαΐου για να τιμήσει τη μνήμη των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.
Διαβάστε το άρθρο όπως δημοσιεύθηκε στο ένθετο Health by Nextdeal, τεύχος 03 (πατήστε πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση):
