Οι πρώιμες μορφές της οστεοαρθρίτιδας στην άρθρωση του ώμου συχνά ανακαλύπτονται τυχαία κατά τη διάρκεια μιας αρθροσκόπησης. Στις ακτινογραφίες σε αυτό το στάδιο δεν διακρίνονται πάντα αλλαγές, αλλά κατά τη διάρκεια της επέμβασης αναγνωρίζονται βλάβες στον χόνδρο.
«Στο πλαίσιο της αρθροσκόπησης, πραγματοποιείται σε αυτές τις περιπτώσεις η διαδικασία CAM (Comprehensive Arthroscopic Management). Η Αρθροσκοπική Διαχείριση (CAM) περιλαμβάνει την εξομάλυνση των βλαβών του χόνδρου και τη διενέργεια των λεγόμενων μικροκαταγμάτων του οστού κάτω από τον χόνδρο: Ο στόχος αυτής της μεθόδου μικροκαταγμάτων είναι να διεγείρει την ανάπτυξη νέου χόνδρου δημιουργώντας νέα ροή αίματος και επουλωτικών παραγόντων από το οστό προς την άρθρωση. Με ειδικά αιχμηρά εργαλεία, δημιουργούνται πολλαπλές μικρές οπές στην περιοχή της χόνδρινης βλάβης που φτάνουν μέχρι το υποχόνδριο οστό.
Επιπλέον εκτελείται αρθρόλυση, διατομή του θυλάκου της άρθρωσης και αφαίρεση των οστεοφύτων και ελεύθερων σωμάτων από την κάτω πλευρά της κεφαλής, τα οποία προκαλούν φλεγμονή. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να επιτευχθεί σημαντική μείωση του πόνου και βελτίωση της κινητικότητας του ώμου στα πρώιμα στάδια της οστεοαρθρίτιδας.
Η επέμβαση προτείνεται κυρίως σε νεότερους ασθενείς, ώστε να αποτραπεί η πρώιμη ανάγκη για αρθροπλαστική του ώμου. Οι ασθενείς αυτοί παρουσιάζουν πόνο και περιορισμένη κινητικότητα. Συχνότερα είναι αθλητές (π.χ. παίκτες του μπάσκετ) και άτομα που ασκούν βαριά χειρωνακτική εργασία με συνεχόμενη επιβάρυνση του ώμου», αναφέρει ο κ. Θωμάς Κρίθυμος Ορθοπαιδικός Χειρουργός, Επιμελητής της Κλινικής Ώμου-Γόνατος του Metropolitan General.
Θεραπεία με Μπαλόνι Αντί για Πρόθεση – Γιατί αυτό;
«Οι δυνατότητες της αρθροσκοπικής χειρουργικής του ώμου έχουν αναπτυχθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια. Ιδιαίτερη πρόοδος παρατηρείται στην αρθροσκοπική διαχείριση τραυματισμών του στροφικού πετάλου. Το στροφικό πέταλο αποτελείται από τέσσερις μύες που συνεργάζονται για να κινήσουν τον ώμο σε όλες τις κατευθύνσεις και να καλύψουν την κεφαλή του βραχίονα. Οι τραυματισμοί του στροφικού πετάλου συνήθως προκαλούνται από εκφύλιση και πλήττουν κυρίως άτομα άνω των 60 ετών.
Αν το στροφικό πέταλο υποστεί μη αναστρέψιμη ρήξη, ακολουθεί σχεδόν πάντα μια σχετική άνοδος της κεφαλής του βραχίονα και, λόγω της αλλαγμένης βιομηχανικής με την αυξημένη τριβή, παρατηρείται αύξηση της οστεοαρθρίτιδας στην άρθρωση του ώμου.
Στις περιπτώσεις αυτές, η δυνατότητα τοποθέτησης ανατομικής πρόθεσης κεφαλής του βραχίονα ακυρώνεται, καθώς οι τένοντες που είναι απαραίτητοι δεν λειτουργούν. Ωστόσο, υπάρχει η δυνατότητα τοποθέτησης ανάστροφης ολικής αρθροπλαστικής που λειτουργεί κυρίως με τη βοήθεια του δελτοειδή.
Η ανάστροφη πρόθεση είναι μια εξαιρετικά επιτυχημένη, αλλά μεγάλη και ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, η οποία συνδέεται με υψηλό κίνδυνο επιπλοκών και απαιτεί εκτενή μετεγχειρητική φροντίδα. Σε περίπτωση που αυτή η πρόθεση αποτύχει, προς το παρόν δεν υπάρχει αξιόλογη εναλλακτική λύση, δηλαδή “σχέδιο Β”» τονίζει και συνεχίζει:
«Εδώ και μερικά χρόνια, υπάρχει μια θεραπευτική εναλλακτική λύση για την τοποθέτηση ανάστροφης ολικής αρθροπλαστικής. Όταν κατά τη διάρκεια μιας αρθροσκόπησης του ώμου διαπιστώνεται μη αναστρέψιμη ρήξη του στροφικού πετάλου ή όταν οι προεγχειρητικές εικόνες από μαγνητική τομογραφία δείχνουν ότι η αναδόμηση είναι απίθανη, ο χειρουργός καταφεύγει σε ένα μπαλόνι που τοποθετείται μεταξύ του ώμου και της κεφαλής του βραχίονα.
Το μπαλόνι λειτουργεί ως χώρος συγκράτησης (Spacer), εισάγεται αρθροσκοπικά σε τυλιγμένη μορφή και στη συνέχεια γεμίζεται με αποστειρωμένο θερμό αλατούχο διάλυμα. Το μπαλόνι διογκώνεται, κεντράρει την κεφαλή του βραχίονα και αποκαθιστά τη φυσική απόσταση από το ώμο.
Στο τέλος της διαδικασίας, ο χειρουργός κινεί τον ώμο υπό αρθροσκοπική παρακολούθηση σε όλες τις κατευθύνσεις, ελέγχοντας τη σωστή θέση του. Το αποτέλεσμα είναι ότι το μπαλόνι κεντράρει την κεφαλή του βραχίονα, μειώνοντας την τριβή μεταξύ του βραχίονα και του ώμου, αποτρέποντας την επιδείνωση της αρθρίτιδας.
Το μπαλόνι αποτελείται από ένα βιοαπορροφήσιμο υλικό που διαλύεται πλήρως μετά από περίπου ένα χρόνο. Η θετική επίδραση του στο υποκειμενικό αίσθημα πόνου του ασθενούς διαρκεί, σύμφωνα με μελέτες παρακολούθησης, για πάνω από πέντε χρόνια.
Συνοψίζοντας, πρόκειται για μια εύκολη στην εφαρμογή και ασφαλή διαδικασία που παρέχει ταχύτερη και λιγότερο επώδυνη ανακούφιση από τον πόνο σε ασθενείς με μη αναστρέψιμους τραυματισμούς του στροφικού πετάλου» καταλήγει ο κ. Κρίθυμος.
