Αριστερά φαίνεται η μέθοδος με τη οποία γινόταν παλαιότερα η αφαίρεση ενός αδενώματος παραθυρεοειδούς. Σήμερα, χάρη στη βοήθεια των σύγχρονων ακτινολογικών μεθόδων, είναι δυνατόν να εντοπιστεί ακριβώς η θέση του αδενώματος. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να γίνει η λεγόμενη ‘ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή’, που έχει πάρα πολλά πλεονεκτήματα για τον ασθενή.
Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι τέσσερις μικροί αδένες, που έχουν το μέγεθος φακής. Η συνήθης τους θέση είναι πίσω από τον θυρεοειδή, δύο σε κάθε πλευρά (ο ένας πίσω από τον άνω πόλο και ο άλλος πίσω από τον κάτω πόλο του θυρεοειδούς). Παράγουν την παραθορμόνη, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση των επιπέδων ασβεστίου του οργανισμού.
Η συνηθέστερη πάθηση των παραθυρεοειδών είναι ο λεγόμενος πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός. Στην περίπτωση αυτή, αυξάνεται η παραγωγή παραθορμόνης από έναν ή περισσότερους παραθυρεοειδείς αδένες. Η περίσσεια αυτή παραθορμόνης απομακρύνει το ασβέστιο από τα κόκκαλα. Το ασβέστιο αυτό στη συνέχεια εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος και μετά αποβάλλεται με τα ούρα. Σαν αποτέλεσμα, ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός χαρακτηρίζεται από:
- Αυξημένα επίπεδα παραθορμόνης στο αίμα (υπερπαραθορμοναιμία)
- Αυξημένα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα (υπερασβεστιαιμία)
- Αυξημένα επίπεδα ασβεστίου στα ούρα (υπερασβεστιουρία)
Λόγω των παραπάνω διαταραχών, παρατηρείται εξασθένιση της δομής των οστών (οστεοπενία-οστεοπόρωση) λόγω απομάκρυνσης του ασβεστίου από αυτά και δημιουργία λίθων στο ουροποιητικό (νεφρολιθίαση) ή εναπόθεση των αλάτων ασβεστίου στους νεφρούς (νεφρασβέστωση).
Σχεδόν πάντα ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση. Στόχος της επέμβασης είναι η αφαίρεση του παραθυρεοειδούς αδένα (ή των παραθυρεοειδών αδένων) που υπερλειτουργούντα. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων (85 %) πρόκειται για υπερλειτουργία ενός μόνο παραθυρεοειδούς αδένα και στην περίπτωση αυτή ομιλούμε για αδένωμα παραθυρεοειδούς. Σε ένα μικρότερο ποσοστό (10 – 12 %) υπερλειτουργούν περισσότεροι του ενός παραθυρεοειδείς (ή και όλοι).
Σήμερα υπάρχουν τρόποι να γνωρίζουμε εκ των προτέρων που βρίσκεται ο παθολογικός παραθυρεοειδής αδένας (είτε είναι ένας είτε περισσότεροι). Αυτό είναι δυνατόν με τη βοήθεια του υπερηχογραφήματος και του σπινθηρογραφήματος, και σε ειδικές περιπτώσεις με άλλες ακτινολογικές εξετάσεις (όπως αξονική ή μαγνητική τομογραφία). O ακριβής εντοπισμός του παθολογικού παραθυρεοειδούς αδένα έχει μεγάλη πρακτική σημασία, καθώς υπάρχουν αρκετές παραλλαγές όσον αφορά τη θέση των παραθυρεοειδών αδένων που μπορεί να βρεθούν σε οποιαδήποτε θέση, από την κάτω γνάθο μέχρι τις κλείδες, ακόμη και μέσα στο θώρακα (μεσοθωράκιο). Στις περιπτώσεις αυτές πρόκειται για τον λεγόμενο έκτοπο παραθυρεοειδή αδένα.
Αν πρόκειται για ένα μόνο (μονήρες) εντοπισμένο αδένωμα παραθυρεοειδούς γίνεται η λεγόμενη ‘ελάχιστα επεμβατική παραθυρεοειδεκτομή’. Η επέμβαση αυτή γίνεται μέσω μιας πολύ μικρής τομής μέσω της οποίας αφαιρείται το αδένωμα. Ο ασθενής μπορεί να φύγει την ίδια ημέρα μετά την επέμβαση (νοσηλεία λίγων ωρών). Ο πόνος μετεγχειρητικά είναι ελάχιστος και ο ασθενής επιστρέφει άμεσα στις συνήθεις καθημερινές του δραστηριότητες. Καθώς η τομή είναι εξαιρετικά μικρή και κλείνει με πλαστική ραφή, χρησιμοποιώντας επουλωτική (αναπλαστική) κρέμα μετεγχειρητικά, η ουλή πρακτικά δεν φαίνεται. Με τον τρόπο αυτό το πρόβλημα λύνεται άμεσα και οριστικά, με ελάχιστη ταλαιπωρία του ασθενούς, ελάχιστο πόνο και άμεση επάνοδο στην καθημερινότητά του. Σε σπανιότερες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί η λεγόμενη αμφοτερόπλευρη διερεύνηση, όταν υπάρχουν ενδείξεις προσβολής περισσοτέρων του ενός παραθυρεοειδών αδένων, και στις δύο πλευρές του τραχήλου.
NEWSLETTER
Λάβετε τα καλύτερα του Nextdeal στα εισερχόμενά σας, κάθε μέρα.
Με την αφαίρεση του παθολογικού (υπερλειτουργούντος) παραθυρεοειδούς (ή παραθυρεοειδών) αποκαθίστανται σταδιακά οι βλάβες που έχουν προκληθεί όχι μόνο στα οστά αλλά και σε άλλα όργανα. Αναστέλλεται επίσης η δημιουργία νέων λίθων στους νεφρούς Είναι εντυπωσιακό ότι σε μεγάλο ποσοστό ασθενών εξαφανίζονται και κάποια συμπτώματα που χαρακτηρίζονται σαν μη ειδικά, όπως πόνοι στους μύες και στις αρθρώσεις, αδυναμία συγκέντρωσης, κατάθλιψη, εύκολη κόπωση κλπ.
Σημειώνεται ότι η επέμβαση αυτή μπορεί να γίνει με τον ίδιο τρόπο, με ασφάλεια και με ελάχιστη ταλαιπωρία ακόμη και σε ηλικιωμένους ή υπερήλικες ασθενείς, λύνοντας άμεσα και οριστικά το πρόβλημά τους.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΑΚΟΡΑΦΑΣ
Χειρουργός Θυρεοειδούς & Παραθυρεοειδών
ΕΥΓΕΝΙΔΕΙΟ – ΙΑΤΡΙΚΟ ΨΥΧΙΚΟΥ – ΜΗΤΕΡΑ – ΥΓΕΙΑ
email:[email protected]
