Γράφει ο Γιάννης Ζουμπανιώτης, Ψυχολόγος, μέλος Κεντρικής Επιτροπής της ΟΝΝΕΔ
Περί αρνητών:
Ο Sigmund Freud το 1894 σε κείμενο με τίτλο “οι νευροψυχώσεις της άμυνας” ήταν ο πρώτος που έθεσε επιστημονικά τον όρο “άμυνα”, μελετώντας ασθενείς με προβλήματα νευρώσεων και “υστερία”.
Ως μηχανισμοί άμυνας ορίζονται στην επιστήμη της ψυχολογίας κάποιες ασυνείδητες διεργασίες που πραγματοποιεί ο ανθρώπινος νους με σκοπό να βρει λύσεις σε εσωτερικές συγκρούσεις. Οι μηχανισμοί άμυνας μπορούν να κάνουν τη ζωή μας καλύτερη ή εξαιρετικά πιο δυσλειτουργική.
Η άρνηση λοιπόν είναι ένας από τους πιο γνωστούς μηχανισμούς άμυνας, ο οποίος δεν επιτρέπει στον άνθρωπο την αποδοχή της πραγματικότητας. Παλεύει το “εγώ” να κρατήσει ισορροπίες. Η διαρκής όμως άρνηση αποπροσανατολίζει και διαστρεβλώνει σκέψεις και συμπεριφορές.
Ας γίνω λίγο πιο παραστατικός…
Φανταστείτε ότι υπάρχει ένας ιός που έχει στερήσει τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπων αλλά εσύ δεν αποδέχεσαι την ύπαρξή του. Σκεφτείτε τώρα, ότι υπάρχει μέτρο πρόληψης για τον ιό αυτόν, ας φέρουμε ως παράδειγμα πως πρόκειται για ένα εμβόλιο, εσύ όμως δεν αποδέχεσαι ότι είναι όντως αυτή η πραγματικότητα.
Την αρνείσαι επίμονα και ασυνείδητα την παραβλέπεις. Την διαστρεβλώνεις…
Φτάνει λοιπόν το τέλος του σωτήριου έτους 2021 και έρχεται, ως είθισται ανά δεκαετία, η ώρα της απογραφής πληθυσμού.
Η άρνηση σου πλέον έχει γίνει μη ελεγχόμενη. Έχεις αναπτύξει στο ασυνείδητο έντονο άγχος, φοβίες και πιθανόν νευρώσεις. Όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό πλέον αρνείσαι και την απογραφή.
Δεν ευθύνεσαι εσύ. Για την ακρίβεια δεν ευθύνεται κανένας. Οι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής ίσως ευθύνονται.
Η καθημερινότητα με τις εξελίξεις της σίγουρα ευθύνεται. Τα χιλιάδες προβλήματα που έχει κάθε ανθρώπινος οργανισμός ευθύνονται.
Προτού λοιπόν η άρνηση περάσει σε κάθε σημείο της ανθρώπινης οντότητας,
είναι μάλλον η κατάλληλη στιγμή να δούμε το ζήτημα των Αρνητών από μια άλλη οπτική. Λίγο πιο κοινωνικά και σίγουρα πιο επιστημονικά.
Ας μην αρνηθούμε άλλο την “άρνηση της πραγματικότητας”.
