Μια απόλυτα επιτυχημένη ενδοσκοπική σπονδυλοδεσία σε ασθενή 75 ετών, πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας στο Metropolitan General, από τον δρ Γεώργιο Βασταρδή (φωτογραφία), MD, PhD, Χειρουργό Σπονδυλικής Στήλης, Διευθυντή Κλινικής Ενδοσκοπικής και Ελάχιστα Επεμβατικής Χειρουργικής Σπονδυλικής Στήλης.
Η ασθενής υπεβλήθη σε ενδοσκοπική σπονδυλοδεσία όπου τοποθετήθηκαν ενδοσκοπικά κλωβοί σταθεροποίησης των μεσοσπονδυλίων διαστημάτων από μια τομή σχεδόν ενός εκατοστού.
Η σπονδυλοδεσία γίνεται για τη σταθεροποίηση ενός ή πολλών μεσοσπονδυλίων διαστημάτων όταν υπάρχει ένδειξη ιατρική για την εφαρμογή της. Ο λόγος για κάποιο τέτοιο χειρουργείο μπορεί να είναι η αστάθεια κάποιου ή πολλών μεσοσπονδυλίων διαστημάτων καθώς επίσης η διάβρωση και η καθίζηση αυτών για πολλούς λόγους. Φτάνοντας στο σημείο αυτό και αποφασίζοντας ποια μέθοδος θα χρησιμοποιηθεί, η λιγότερο επεμβατική χειρουργική είναι η Ενδοσκοπική Χειρουργική της σπονδυλικής στήλης, με την οποία, μπορούν να θεραπευτούν όλες σχεδόν οι παθήσεις της.
Όταν κάποιος ασθενής χρειαζόταν μέχρι τώρα να κάνει σπονδυλοδεσία, τοποθετώντας διαδερμικά βίδες για τη σταθεροποίηση των σπονδύλων, συνήθως αυτό συνοδευόταν -με την απόφαση του χειρουργού- και με σταθεροποίηση του μεσοσπονδυλίου διαστήματος που έπασχε, με ειδικούς κλωβούς σπονδυλοδεσίας με οστικό μόσχευμα έτσι ώστε να σταθεροποιηθεί το διάστημα και να κάνει σωστή σπονδυλοδεσία 360 μοιρών.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι και χειρουργικές τεχνικές για να τοποθετηθεί ο κλωβός αλλά ο πιο ελάχιστα επεμβατικός τρόπος είναι η τοποθέτηση αυτού από μια τομή σχεδόν ενός εκατοστού. Αυτό επιτυγχάνεται με την Ενδοσκοπική τεχνική, η οποία τις περισσότερες φορές γίνεται με τοπική αναισθησία. Κάνοντας ενδοσκοπική διαδερμική δισκεκτομή και διαμόρφωση του μεσοσπονδυλίου διαστήματος, τοποθετείται από την ενδοσκοπική κάνουλα εργασίας ειδικός εκτεινόμενος κλωβός με οστικό μόσχευμα, ο οποίος σταθεροποιεί και ανατάσσει έμμεσα το διάστημα σε περίπτωση καθίζησης αυτού.
Η ασθενής μετεγχειρητικά κινητοποιήθηκε άμεσα, ο χρόνος τοποθέτησης των κλωβών ήταν ελάχιστος καθώς επίσης και η καταστροφή των παρασπονδυλικών στοιχείων.
