Το σχολικό περιβάλλον, ο συγχρωτισμός των παιδιών μεταξύ τους, καθώς επίσης και οι διάφορες δραστηριότητες στο σχολείο, προκαλούν μεγάλο άγχος στους γονείς των παιδιών με αλλεργίες, αφού τα παιδιά περνούν ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς τους, μακριά από το προστατευμένο περιβάλλον του σπιτιού τους.
Αλλεργίες, όπως η αναπνευστική (αλλεργική ρινίτιδα, άσθμα), η τροφική και η αλλεργία σε μέλισσες ή σφήκες και έκζεμα, ενδεχομένως, να δυσκολέψουν τα μικρότερα ή τα μεγαλύτερα παιδιά, επηρεάζοντας αρνητικά, τόσο τις επιδόσεις τους στο σχολείο όσο, κυρίως, την ψυχολογία και τη συμπεριφορά τους.
Η Σταυρούλα Γιαβή, MD, PhD, αλλεργιολόγος Παίδων – Ενηλίκων, διευθύντρια Αλλεργιολογικής Κλινικής στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, μας επισημαίνει αναλυτικά τα εξής:
Η αλλεργική ρινίτιδα και το άσθμα είναι οι συχνότερες αλλεργικές παθήσεις στα παιδιά. Ο ανεπαρκής έλεγχος των συμπτωμάτων (μπούκωμα, καταρροή, πταρμοί, βήχας, δύσπνοια, συριγμός) είναι αιτία απουσιών από το σχολείο, κακής ποιότητας ύπνο, μειωμένης απόδοσης στα μαθήματα και αποφυγή δραστηριοτήτων στο σχολείο. Η τροφική αλλεργία και η αλλεργία στα υμενόπτερα, λόγω του υψηλού κινδύνου μιας δυνητικά πολύ επικίνδυνης αλλεργικής αντίδρασης προκαλεί ιδιαίτερο άγχος στα παιδιά, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς, με άμεσο αποτέλεσμα, τον αποκλεισμό αυτών των παιδιών, από ένα σύνολο δραστηριοτήτων.
Οι γονείς των αλλεργικών παιδιών θα πρέπει:
- Να επισκεφθούν τον αλλεργιολόγο του παιδιού για την τακτική επανεκτίμηση του παιδιού, ώστε να ενημερωθούν από το γιατρό για τους πιθανούς κινδύνους και τα μέτρα αποφυγής αυτών. Παράλληλα, και εφόσον αυτό κριθεί αναγκαίο, θα πρέπει να επικαιροποιήσουν τη φαρμακευτική αγωγή και τη δοσολογία των φαρμάκων, και να προμηθευτούν γραπτό αναγνώρισης συμπτωμάτων και πλάνο αντιμετώπισης αλλεργικής αντίδρασης, το οποίο θα δοθεί στους εκπαιδευτικούς του παιδιού.
- Να ενημερώσουν τους αρμόδιους εκπαιδευτικούς, αναλυτικά, για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το παιδί τους, ώστε να αναπτυχθεί, με αυτόν τον τρόπο, μία σχέση εμπιστοσύνης και καλής συνεργασίας παιδιού-εκπαιδευτικού-γονιού.
- Να ενθαρρύνουν το παιδί να αναγνωρίζει τα συμπτώματα της αλλεργίας, όταν αυτά εμφανίζονται και αντίστοιχα, να τα επικοινωνεί στο δάσκαλό του, χωρίς φόβο και ντροπή. Να σταματά, άμεσα, τη δραστηριότητα που του προκαλεί τα συγκεκριμένα συμπτώματα και να λαμβάνει τα φάρμακά του, με τη καθοδήγηση των δασκάλων. Οι γονείς των παιδιών με τροφική αλλεργία, θα πρέπει να έχουν φροντίσει, έγκαιρα, να υπάρχει στο σχολείο, διαθέσιμη, αυτοενιέμενη αδρεναλίνη και γραπτές οδηγίες με τηλέφωνα επικοινωνίας, για την αντιμετώπιση αναφυλαξίας. Τέλος, ένα πολύ σημαντικό μέτρο για την τροφική αλλεργία, είναι να προμηθεύονται τα παιδιά, καθημερινά, με σνακ και φαγητά που έχουν προετοιμάσει από το σπίτι, ειδικά για αυτά.
Οι εκπαιδευτικοί ΔΕΝ πρέπει να αποκλείουν, προληπτικά, τα παιδιά με αναπνευστική αλλεργία από διάφορες δραστηριότητες. Αντίθετα, θα πρέπει να εκπαιδευθούν στην αναγνώριση των συμπτωμάτων αλλεργίας (π.χ. ο γυμναστής, κατά τη διάρκεια της άσκησης) και να ενημερώνουν, σχετικά, τους γονείς. Αντίστοιχα για την τροφική αλλεργία, θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη μία ενημέρωση των συμμαθητών από τους δασκάλους, ώστε όλα τα παιδιά να συνεργαστούν για τη μείωση του κινδύνου έκθεσης σε ενοποιούμενα αλλεργιογόνα, στο σχολείο. Η γνώση της ύπαρξης κρυφών τροφικών αλλεργιογόνων σε διάφορα σχολικά ήδη (π.χ. καζεΐνη σε κάποιες κιμωλίες ή δακτυλομπογιές, σόγια σε κάποιες μπογιές, αυγό σε κάποιες τέμπερες ή άλλα είδη ζωγραφικής, σιτηρά σε κάποιες πλαστελίνες) και η απομάκρυνσή τους από την τάξη, προστατεύει τα ιδιαίτερα ευαίσθητα παιδιά από αιφνιδιαστικές αλλεργικές αντιδράσεις. Τέλος, θα πρέπει να υπάρχει εκπαίδευση της χρήσης αυτοενιέμενης αδρεναλίνης και συγκεκριμένο πλάνο χειρισμών, σε περίπτωση σοβαρής αλλεργικής αντίδρασης.
Το παιδί με τροφική αλλεργία θα πρέπει, αφού κατανοήσει τη σοβαρότητα της αλλεργίας του, να εκπαιδευτεί να μη δοκιμάζει τροφή που δεν προέρχεται από το σπίτι του ή που δεν γνωρίζει, ακριβώς, τα συστατικά της. Να μη δοκιμάζει και να μη μοιράζεται φαγητά με άλλα παιδιά, ενώ θα πρέπει να πλένει τα χέρια του, πριν και μετά από κάθε γεύμα. Όσον αφορά τα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, για αυτά προτείνεται η εκπαίδευσή τους στη χρήση της αυτοενιέμενης αδρεναλίνης.
Τα παραπάνω μέτρα βοηθούν σημαντικά τη δημιουργία ενός ασφαλούς σχολικού περιβάλλοντος για το παιδί, μειώνοντας το άγχος του ίδιου του παιδιού και της οικογένειας.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΓΙΑΒΗ, Αλλεργιολόγος Παίδων – Ενηλίκων, Διευθύντρια Αλλεργιολογικού Τμήματος, Ιατρικό Κέντρο Αθηνών
Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών και εκπαιδεύτηκε στην Παιδιατρική στην Παιδιατρική Κλινική του Θριασίου Νοσοκομείου. Ειδικεύτηκε στην Αλλεργιολογία στην Αλλεργιολογική Μονάδα της Β’ Παιδιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Νοσοκομείο Παίδων «Π & Α Κυριακού». Μετά την απόκτηση του τίτλου της ειδικότητας Αλλεργιολογίας εργάστηκε στο ίδιο Τμήμα ως Επιμελήτρια και συνεχίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες της ως Πανεπιστημιακός Υπότροφος στο Τμήμα της Τροφικής Αλλεργίας.
Το ειδικό ερευνητικό ενδιαφέρον της εστιάζεται στην Τροφική Αλλεργία των παιδιών κυρίως στο γάλα, το αυγό, τα δημητριακά, το ψάρι και τους ξηρούς καρπούς. Είναι κύρια ερευνήτρια στο Κλινικό Θεραπευτικό Πρωτόκολλο Επαγωγής Ανοχής στο γάλα (SOTI) στα παιδιά με σοβαρή αλλεργία στο γάλα, καθώς επίσης και κύρια ερευνήτρια στο Ερευνητικό Πρωτόκολλο της Nestle (10.53-NRC) για την επαγωγή ανοχής του αυγού μέσω της κατανάλωσης θερμικά επεξεργασμένης πρωτεΐνης αυγού σε παιδιά με αλλεργία στο αυγό. Η χρήση της μοριακής διάγνωσης στην τροφική αλλεργία και η εφαρμογή της για την πρόγνωση αλλά και στη θεραπεία των αλλεργικών νοσημάτων είναι βασικά σημεία της κλινικής της έρευνας.
Συμμετέχει σε Ελληνικά και Ευρωπαϊκά Συνέδρια.
