Το «Ιπποκράτειο» Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης προήλθε από την ενοποίηση δύο νοσοκομείων το 1983, του τέως «Ιπποκρατείου» και του τέως «Αγία Σοφία». Πριν από την ενοποίηση λειτουργούσαν δύο ανεξάρτητα νοσοκομεία, το πρώτο (τ. «Ιπποκράτειο») με δύναμη 233 οργανικών κλινών και το δεύτερο (τ. «Αγία Σοφία») με δύναμη 390 οργανικών κλινών. Από τη συγχώνευση έως και το 1985 το νέο νοσοκομείο λειτούργησε με 623 κλίνες και από το 1986 με 910 κλίνες. Παρέχει πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη. Είναι ενταγμένο στο ΕΣΥ, υπόκειται στην εποπτεία της 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας Μακεδονίας και Θράκης και διασυνδέεται με το Νοσοκομείο Αφροδισίων και Δερματικών Νόσων Θεσσαλονίκης.
ΤΟ ΤΕΩΣ «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ»
Το τέως «Ιπποκράτειο» Νοσοκομείο ήταν διάδοχο του Νοσοκομείου «Χιρς». Η ανέγερσή του ξεκίνησε το 1904, με σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Πιέρο Αριγκόνι, και ονομάστηκε έτσι προς τιμήν της βαρόνης Κλάρας ντε Χιρς, συζύγου του βαρόνου Μορίς Χιρς, Εβραίου τραπεζίτη στην Αυστρία. Η βαρόνη διέθεσε 200.000 χρυσά φράγκα για την ανέγερσή του, επέβλεψε προσωπικά στο σχεδιασμό και την κατασκευή του και οργάνωσε τη διοίκηση και λειτουργία του.
Εγκαινιάσθηκε το 1908 και αποστολή του ήταν η εξυπηρέτηση της Ισραηλιτικής Κοινότητας. Ο πρώτος διευθυντής του ήταν ο γιατρός Ζαν Αλλαλούφ.
Το Νοσοκομείο «Χιρς» λειτούργησε έτσι έως το 1941.
Κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής χρησιμοποιήθηκε για να καλύπτει τις ανάγκες του γερμανικού στρατού. Μετά την απελευθέρωση, το κτίριο χρησιμοποιήθηκε από αγγλικές στρατιωτικές μονάδες και στη συνέχεια από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, έως το 1950. Τότε μεταφέρθηκε εδώ το «Λαϊκό Νοσοκομείο», το οποίο λειτουργούσε ως τότε στην οδό Ολύμπου 13 (Καπναποθήκη Χριστοφίδου).
Το «Λαϊκό Νοσοκομείο» ήταν διάδοχο του επί Κατοχής ιδρυθέντος «Β’ Νοσοκομείου Λοιμωδών Νόσων» (100 κλινών) και του διαδόχου αυτού «Παθολογικού Νοσοκομείου» (200 κλινών).
Το 1951 το νοσοκομείο μεταβιβάσθηκε από την Ισραηλιτική Κοινότητα στο Ελληνικό Δημόσιο. Το 1962 μετονομάστηκε σε «Ιπποκράτειο» Γενικό Νοσοκομείο και είχε την περίοδο εκείνη 5 Κλινικές (220 αναπτυγμένες κλίνες)-Παθολογική (Β’Παν/κή), Χειρουργική, Οφθαλμολογική, Ουρολογική και ΩΡΛ-, 2 Εργαστήρια -Ακτινολογικό και Μικροβιολογικό- και Φαρμακείο. Λειτούργησε έτσι μέχρι τη συγχώνευσή του με το τ. «Αγία Σοφία».
ΤΟ ΤΕΩΣ «ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ»
Στο τέλος του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα, η Ρωσική Κοινότητα έκτισε κι αυτή το δικό της νοσοκομείο, το «Ρωσικό Νοσοκομείο». Ήταν ανάμεσα σε δύο άλλα νοσοκομεία της πόλης, στο «Θεαγένειο» και στο «Χιρς».
NEWSLETTER
Λάβετε τα καλύτερα του Nextdeal στα εισερχόμενά σας, κάθε μέρα.
Μετά τη Ρωσική Επανάσταση και τη διάλυση της Ρωσικής Κοινότητας, το κτίριο εγκαταλείφθηκε και μετατράπηκε σε θεραπευτήριο των Ελλήνων προσφύγων από τη Ρωσία.
Το 1925 το Ελληνικό Δημόσιο μετονόμασε το κτίριο σε «Μακεδονική Μαιευτική Κλινική». Πρώτος επιστημονικός και διοικητικός διευθυντής της διετέλεσε ο γνωστός μαιευτήρας-γυναικολόγος και πολιτικός Ιωάννης Πασσαλίδης. Το 1939 μετονομάστηκε σε «Δημόσιο Μαιευτήριο». Το 1947 εγκαταστάθηκε σε αυτό και η Σχολή Μαιών.
Μετά από δεκαετείς προσπάθειες της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κινητοποιήσεις των φοιτητών της Ιατρικής, κτίστηκε στο χώρο του «Ιπποκρατείου» ένα νέο Γενικό Νοσοκομείο. Το 1975 μεταφέρθηκε εκεί το «Δημόσιο Μαιευτήριο» και το 1977 μετονομάστηκε σε Γενικό Νοσοκομείο «Αγία Σοφία». Οι αναπτυγμένες του κλίνες ήταν 390 και λειτουργούσαν σε αυτό Πανεπιστημιακές Κλινικές (Χειρουργική, 2 Μαιευτικές-Γυναικολογικές, Παιδιατρική, Ενδοκρινολογική, Μονάδα Τεχνητού Νεφρού-Περιτοναϊκών Διυλίσεων και Νεφρικών Μετα- μοσχεύσεων, Κλινική Πρόωρων και Νεογέννητων, Παιδοχειρουργική Κλινική, Αναισθησιολογικό Τμήμα και Μονάδα Εντατικής Παρακολούθησης και Ανάνηψης) και Εργαστήρια (Μικροβιολογικό, Βιοχημικό, Ορμονολογικό-Κυτταρολογικό, Ιστοσυμβατότητας, Ακτινοδιαγνωστικό, Ραδιοϊσοτόπων).
Η ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ (1983)
Το 1983 τα δύο Γενικά Νοσοκομεία «Ιπποκράτειο» και «Αγία Σοφία» συγχωνεύονται (Π.Δ. 67/24-2-1983, ΦΕΚ 28/1983 τεύχος Β’) και συγκροτούν το Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο», με δύναμη αναπτυγμένων κλινών 626. Το 1985 η Σχολή Μαιών εντάσσεται στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και το κτίριο όπου στεγαζόταν διαμορφώνεται σε νοσηλευτική πτέρυγα με 180 αναπτυγμένες κλίνες. Έτσι, το σύνολο των αναπτυγμένων κλινών φθάνει στις 806.
Οι λόγοι που οδήγησαν στη συγχώνευση ήταν η ανάγκη δημιουργίας ενός Γενικού Νοσοκομείου που θα διέθετε όλες σχεδόν τις ιατρικές ειδικότητες και θα παρείχε ολοκληρωμένη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη, με λειτουργικό κόστος μικρότερο του κόστους που είχαν αθροιστικά τα δύο ανεξάρτητα μέχρι τότε νοσοκομεία («Ιπποκράτειο» και «Αγία Σοφία»). Το γεγονός ότι τα δύο αυτά νοσοκομεία λειτουργούσαν στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο επηρέασε καθοριστικά στη λήψη της απόφασης για τη συγχώνευσή τους και βοήθησε στην υλοποίησή της, χωρίς ιδιαίτερα μεγάλα προβλήματα.
Σήμερα το Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο» είναι ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας μας και των Βαλκανίων. Είναι ενταγμένο στο ΕΣΥ, υπόκειται στην εποπτεία της 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας Μακεδονίας και Θράκης και διασυνδέεται με το Νοσοκομείο Αφροδισίων και Δερματικών Νόσων Θεσσαλονίκης. Παρέχει πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη, ισότιμα σε κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από την οικονομική, κοινωνική και επαγγελματική του κατάσταση.
*Θερμές ευχαριστίες στη δημοσιογράφο και φιλόλογο Βαλεντίνη Παπαγεωργίου για την παραχώρηση μέρους του φωτογραφικού υλικού και κομμάτια της Ιστορίας.
Διαβάστε το άρθρο όπως δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ασφαλιστικό ΝΑΙ, τεύχος 189, Μάρτιος-Απρίλιος 2021 (πατήστε πάνω την εικόνα για μεγέθυνση):
