Τρανό παράδειγμα η αγγλική Premier League, όπου οι τραυματισμοί των αθλητών κόστισαν πέρυσι πάνω από 157 εκατομμύρια λίρες σε μισθούς, ανεβάζοντας το συνολικό κόστος κατά τα τελευταία πέντε χρόνια σε 0,7 δισ. λίρες, τη στιγμή που ο συνολικός αριθμός των χαμένων ημερών κατά τη διάρκεια της σεζόν λόγω τραυματισμένων παικτών σε όλες τις ομάδες της Premier League ήταν 20.711 ημέρες ή 56 χρόνια!
Σύμφωνα με τα στοιχεία της JLT Specialty, κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε σεζόν ο αριθμός των τραυματισμών ανά ομάδα αυξήθηκε κατά 40 τοις εκατό. Η αύξηση αυτή καταδεικνύει και την ανάγκη λήψης μέτρων για τη μείωσή τους. Το μέγεθος της ανάγκης αυτής φαίνεται και από τα στατιστικά στοιχεία: H ομάδα που επλήγη περισσότερο κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η οποία ξόδεψε 90 εκ. λίρες σε μισθούς των τραυματισμένων παικτών. Όσον αφορά τη σεζόν 2015/16, στην κορυφή της λίστας με τις ομάδες που είχαν τους περισσότερους τραυματισμούς βρέθηκε η Νιουκάστλ, με 2.364 ημέρες αποχής, ενώ τη δεύτερη θέση κατέλαβε η Άρσεναλ με τους παίκτες της να απέχουν συνολικά 1.553 ημέρες.
Ανάλογα είναι τα ποσοστά τραυματισμών και το κόστος τους και σε άλλα πρωταθλήματα.
«Παρά το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο αποτελεί μια ευχάριστη μορφή αερόβιας άσκησης που βοηθά στην ανάπτυξη της ισορροπίας, της ευκινησίας και του συντονισμού, οι ποδοσφαιριστές κινδυνεύουν από συχνούς τραυματισμούς είτε κατά τη διάρκεια των αγώνων είτε κατά τις προπονήσεις. Γι’ αυτό θα πρέπει να έχουν γνώσεις για την πρόληψή τους, ώστε να μην είναι υποχρεωμένοι να απέχουν από το άθλημα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η φύση του αθλήματος είναι η κύρια αιτία πρόκλησης των τραυματισμών, καθώς απαιτεί τον συνδυασμό υψηλών ταχυτήτων και σωματικής επαφής. Οι τραυματισμοί των κάτω άκρων είναι οι πιο συχνοί και μπορούν να προκληθούν από ένα λάκτισμα του ποδιού ή μια στροφή του γονάτου, αλλά και από την υπερβολική χρήση των μυών, των τενόντων, ή των οστών.
Παρότι η πλειοψηφία των τραυματισμών είναι ήσσονος σημασίας και αντιμετωπίζονται συντηρητικά, με εφαρμογή πάγου και με ανάπαυση, χωρίς να απαιτούν την απομάκρυνση του αθλητή από τις υποχρεώσεις του, ορισμένες φορές είναι σοβαροί και υποχρεώνουν σε πολυήμερη ανάπαυση, φυσιοθεραπεία ή/και χειρουργική επέμβαση, που κοστίζουν τόσο στον τραυματία όσο και στις ποδοσφαιρικές ομάδες.
Τα διαστρέμματα είναι από τους πιο συχνούς τραυματισμούς των κάτω άκρων, όπως και η ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, η οποία μπορεί να απαιτήσει χειρουργική αποκατάσταση, αλλά και οι κακώσεις των οπίσθιων μηριαίων», μας εξηγεί ο φυσιοθεραπευτής – χειροθεραπευτής κ. Γιώργος Κακαβάς, επιστημονικός διευθυντής του Fysiotek Sports and Spine Lab, το οποίο είναι αφιερωμένο στην έρευνα, ανάλυση και πρόληψη των αθλητικών τραυματισμών σε αθλητές υψηλού επιπέδου.
Το κόστος και η πρόληψη των κακώσεων ήταν άλλωστε και το θέμα της εργασίας που παρουσίασε ο κ. Κακαβάς, στο Επιστημονικό Αθλητιατρικό Συνέδριο της BARCELONA FC. MTN (MUSCLE TECH NETWORK) 2016, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 3 και 4 Οκτωβρίου στη Βαρκελώνη με θέμα “Κακώσεις τετρακέφαλου στο ποδόσφαιρο”.
Όπως ανέφερε στο συνέδριο ο κ. Κακαβάς, ο μοναδικός Έλληνας φυσιοθεραπευτής που συμμετείχε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στη σημαντική αυτή διοργάνωση, οι τραυματισμοί των οπίσθιων μηριαίων ήταν την περασμένη σεζόν για άλλη μια φορά οι πιο συχνοί, με 185 να έχουν καταγραφεί, ενώ ο συνολικός αριθμός των συγκεκριμένων τραυματισμών που διήρκησαν πάνω από 14 ημέρες ανήλθε σε 123.
Οι τραυματισμοί στο γόνατο ήταν ο επόμενος συχνότερος τραυματισμός -15 τοις εκατό του συνόλου- με τον μέσο αριθμό των παιχνιδιών που χάθηκαν εξαιτίας αυτού του τραυματισμού να είναι 9,5, σχεδόν διπλάσιος από τα 5,2 παιχνίδια που χάθηκαν από τραυματισμούς σε πέλματα.
Κατά τον κ. Κακαβά, ο οποίος πριν από το συνέδριο ξεναγήθηκε από μέλη του ιατρικού επιτελείου της BARCELONA στο προπονητικό κέντρο του συλλόγου JOAN GAMPER, η πρόληψη των τραυματισμών είναι ο μοναδικός τρόπος προστασίας των παικτών και μείωσης του τεράστιου κόστους τους. Όπως σημείωσε στην παρουσίασή του «η ολιστική προσέγγιση που εφαρμόζουμε είναι μοναδική κι αυτό γιατί νοιαζόμαστε για την ψυχική, βιοχημική και εμβιομηχανική διάσταση της υγείας και ευεξίας του αθλητή».
