Ο καθηγητής Χειρουργικής Δημήτρης Λινός (ΥΓΕΙΑ) εξηγεί πως μια ορμόνη των επινεφριδίων προκαλεί υπέρταση

Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ερευνών έχει βρεθεί τα τελευταία χρόνια η αλδοστερόνη, μια ορμόνη των επινεφριδίων που βοηθά στη διαχείριση του νερού και στον μεταβολισμό των ηλεκτρολυτών. Αιτία είναι ότι τα αυξημένα επίπεδά της αποτελούν παράγοντα υπέρτασης, από την οποία πάσχουν περίπου 1,5 δισεκατομμύριο άνθρωποι παγκοσμίως. Νεότερα δεδομένα δείχνουν ότι η υπερπαραγωγή της αποτελεί λόγο αύξησης της αρτηριακής πίεσης και των καρδιακών παθήσεων συχνότερα απ’ ό,τι πίστευαν παλαιότερα οι επιστήμονες. 

«Τα επινεφρίδια είναι δύο μικροί τριγωνικοί αδένες, που βρίσκονται πάνω σε κάθε ένα από τα νεφρά. Από τον μυελό τους παράγεται αδρεναλίνη και νοραδρεναλίνη, ενώ από τον φλοιό κυρίως αλδοστερόνη, κορτιζόλη και ανδρογόνα. Αυτές οι ορμόνες συμβάλουν στη ρύθμιση πολλών λειτουργιών του σώματος. Η αλδοστερόνη διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση των συγκεντρώσεων νατρίου και καλίου. Η έκκρισή της καθορίζεται από διάφορους μηχανισμούς και κυρίως από το σύστημα ρενίνης-αγγειοτενσίνης. Η υπερπαραγωγή αλδοστερόνης που δεν εξαρτάται από αυτό το σύστημα οδηγεί σε πρωτογενή αλδοστερονισμό ή σύνδρομο Conn», μας εξηγεί ο Καθηγητής Χειρουργικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Λέκτορας Χειρουργικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ κ. Δημήτρης Λινός. «Η αιτία άλλοτε είναι άγνωστη, οπότε η πάθηση χαρακτηρίζεται ως ιδιοπαθής και άλλοτε προκαλείται από την ύπαρξη όγκου σε κάποιο επινεφρίδιο. Οι επιπτώσεις του συνδρόμου Conn είναι πολλές και σοβαρές. Η υπερέκκριση αλδοστερόνης προκαλεί υπέρταση, εξαιτίας της κατακράτησης νατρίου και νερού από τα νεφρά. Μπορεί να επιφέρει νεφρική δυσλειτουργία, αλλά και καρδιαγγειακά προβλήματα, τα οποία να οδηγήσουν σε κολπική μαρμαρυγή, έμφραγμα του μυοκαρδίου και εγκεφαλικό επεισόδιο».

Κάποτε η υπερέκκριση αλδοστερόνης σπανίως θεωρούνταν αιτία της υψηλής αρτηριακής πίεσης. Τα δεδομένα όμως έχουν αλλάξει. Τα ευρήματα από μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Annals of Internal Medicine  ενοχοποίησαν την ορμόνη αυτή ως συχνό και μη αναγνωρισμένο παράγοντα υπέρτασης.

Ειδικότερα, ερευνητές από τέσσερα ακαδημαϊκά ιατρικά κέντρα (τα Πανεπιστήμια της Αλαμπάμα, της Βιρτζίνια, της Γιούτα και το Brigham and Women’s Hospital), θέλοντας να μάθουν τον επιπολασμό της ανεξάρτητης από τη ρενίνη παραγωγής αλδοστερόνης, καθώς και του βιοχημικά εμφανούς πρωτογενούς αλδοστερονισμού σε σχέση με την αρτηριακή πίεση, μελέτησαν τα αποτελέσματα εξετάσεων (εξέταση καταστολής νατρίου και μέτρηση της αλδοστερόνης στα ούρα) 1015 ανθρώπων, εκ των οποίων οι 289 είχαν φυσιολογική αρτηριακή πίεση, οι 115 υπέρταση σταδίου Ι, οι 203 υπέρταση σταδίου ΙΙ και οι 408 ανθεκτική υπέρταση.

Διαπίστωσαν ότι η συχνότητα εμφάνισης του συνδρόμου Conn στο γενικό πληθυσμό (επιπολασμός) ήταν υψηλός και ότι υπάρχει ένα συνεχές φάσμα αυξημένης έκκρισης ανεξάρτητης από τη ρενίνη αλδοστερόνης, η οποία είναι ανάλογη προς τη σοβαρότητα της υπέρτασης. Οι ερευνητές διατείνονται ότι αυτά τα ευρήματα επαναπροσδιορίζουν τον ορισμό του συνδρόμου Conn και το εμπλέκουν στην παθογένεση της υπέρτασης. Συστήνουν δε τη συχνότερη χρήση φαρμάκων που εμποδίζουν τις επιβλαβείς επιδράσεις της αλδοστερόνης για τη θεραπεία της υπέρτασης, αφού μπορεί να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για τη μείωση του κινδύνου καρδιαγγειακών παθήσεων. 

«Το ποσοστό των ανθρώπων που πάσχουν από υπέρταση κυμαίνεται από 30 έως 45%. Στους περισσότερους τα αίτια είναι άγνωστα, ενώ μόνο στο 5-10% των ασθενών αναγνωρίζεται υποκείμενο αίτιο. Ο πρωτοπαθής υπεραλδοστερονισμός αποτελεί την πιο συχνή αιτία (5-15%) . Ωστόσο, η πάθηση αυτή δεν διαγιγνώσκεται από τις εξετάσεις που συστήνονται συνήθως. Μια ένδειξη είναι τα χαμηλά επίπεδα καλίου στο αίμα (μια εξέταση που ζητείται συνήθως από τους γιατρούς), τα οποία είναι πιθανό, αλλά όχι απόλυτο, να προκαλέσουν συμπτώματα, όπως ανωμαλίες του καρδιακού ρυθμού και μυϊκές κράμπες. Γι’ αυτό είναι επιτακτική η διερεύνηση των επιπέδων της αλδοστερόνης και της ρενίνης σε ανθρώπους που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο -δηλαδή έχουν χαμηλό κάλιο, υποφέρουν από υπέρταση από νεαρή ηλικία (< 30 ετών), έχουν συγγενείς που παρουσίασαν εγκεφαλικό επεισόδιο στα νεανικά τους χρόνια ή/και χρειάζονται περισσότερα από τρία αντιυπερτασικά φάρμακα για να ρυθμιστεί η αρτηριακή πίεσή τους», προτρέπει ο διευθυντής Χειρουργικής του Ομίλου Υγεία, καθηγητής κ. Λινός. 

Μετά την μέτρηση της αναλογίας αλδοστερόνης/ρενίνης στο αίμα και εφόσον κριθεί αναγκαίο, συστήνεται η διενέργεια αξονικής ή μαγνητικής τομογραφίας, προκειμένου να ανιχνευθεί η τυχόν ύπαρξη όγκου. Εάν δεν βρεθεί, μετρώνται τα επίπεδα της αλδοστερόνης σε δείγματα αίματος που λαμβάνεται από κάθε επινεφρίδιο (φλεβικός καθετηριασμός των επινεφριδίων). Με  αυτήν την εξέταση μπορεί να διαπιστωθεί εάν ευθύνεται το ένα ή και τα δύο επινεφρίδια για την αυξημένη έκκριση της ορμόνης. Στην πρώτη περίπτωση αιτία είναι κάποιος όγκος, ενώ στη δεύτερη η υπερλειτουργία των αδένων.

«Όταν υπερλειτουργούν και τα δύο επινεφρίδια, συνταγογραφείται φαρμακευτική αγωγή και συστήνεται στον ασθενή να ακολουθεί μια πτωχή σε νάτριο διατροφή. Όταν όμως υπάρχει όγκος σε κάποιο από τα δύο επινεφρίδια συστήνεται η αφαίρεση εκείνου που έχει τον όγκο. Η επέμβαση πραγματοποιείται είτε με τη λαπαροσκοπική προσπέλαση είτε με μία πιο σύγχρονη και ασφαλέστερη προσπέλαση απευθείας στον οπισθοπεριτοναϊκό χώρο που βρίσκονται τα επινεφρίδια. Αντί τα ενδοσκοπικά ή λαπαροσκοπικά ή ρομποτικά εργαλεία να εισέρχονται από την κοιλιακή χώρα και να χρειάζεται να κινητοποιηθούν το στομάχι, το παχύ έντερο, ο σπλήνας, το πάγκρεας κ.λπ. η «οπίσθια προσπέλαση» οδηγεί τον έμπειρο χειρουργό απευθείας στον επινεφριδιακό όγκο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο την πιθανότητα για λιγότερες επιπλοκές, αλλά και συνοδεύεται από εντυπωσιακή ανάνηψη του ασθενή που επιστρέφει σπίτι του σε 24 ώρες. Αυτή η τεχνική, που χρειάζεται ιδιαίτερη εκπαίδευση και εμπειρία, εφαρμόζεται για την ώρα μόνο από εμάς  στην Ελλάδα, στο Νοσοκομείο Υγεία», τονίζει ο καθηγητής Δημήτρης Λινός, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργών Ενδοκρινών Αδένων και πρώην πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Χειρουργικής Ενδοκρινών Αδένων.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΝΟΥ

Τρέχουσες Θέσεις

• Ομότιμος Καθηγητής Χειρουργικής, Ιατρική Σχολή Αθηνών, ΕΚΠΑ
• Διευθυντής Ακαδημαϊκών Υποθέσεων Ομίλου ΥΓΕΙΑ
• Διευθυντής Χειρουργικής Ομίλου ΥΓΕΙΑ
• Governor, American College of Surgeons– Greek Chapter
• Consultant in Surgery, Massachusetts General Hospital, ΗΠΑ
• Lecturer of Surgery, Harvard University, Boston, ΗΠΑ

Ακαδημαϊκοί Τίτλοι

• Καθηγητής Χειρουργικής & Διευθυντής Ε’ Χειρουργικής Κλινικής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, 2006-2018
• Επίκουρος Καθηγητής Χειρουργικής, Ιατρική Σχολή Αθηνών, Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, 1984 – 2006
• Assistant Professor Χειρουργικής, Case Western Reserve, Cleveland, Ohio, ΗΠΑ, 1981 – 1984
• •Υφηγητής Ιατρικής Σχολής, Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, 1983
• Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, 1978

Εκπαίδευση

• Διπλωματούχος American Boards of Surgery (certified, 1981)
• Resident & Chief Resident Associate in Surgery, Mayo Clinic, Rochester, Minnesota, ΗΠΑ, 1976 – 1981
• Clinical & Research Fellow in Surgery, M.G.H./ Harvard University, Boston, ΗΠΑ, 1975 – 1976
• Πτυχίο της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών, (Άριστα), 1975

Διακρίσεις

• Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Χειρουργών Ενδοκρινών Αδένων (International Association of Endocrine Surgeons)
• Μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Διεθνούς Εταιρείας Χειρουργικής (International Society of Surgery)
• Μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Χειρουργών Ενδοκρινών Αδένων  (European Society of Endocrine Surgeons)
• Faculty Post-Graduate Courses, International Association of Endocrine Surgeons
• Μέλος του Μόνιμου Συμβουλίου της Global Alliance for Surgical, Obstetric, Trauma & Anesthesia care
• Μέλος της Διεθνούς Συντακτικής Επιτροπής των περιοδικών JAMA Surgery & SURGERY
• Μέλος και Σύμβουλος Συντακτικής Επιτροπής στα Περιοδικά (World Journal of Endocrine Surgery, World Journal of Surgery, Surgery, Surgical Endoscopy)
• Πρόεδρος, American College of Surgeons – Greek Chapter
• Πρόεδρος, Ελληνική Χειρουργική Εταιρεία Χειρουργών Ενδοκρινικών Αδένων
• Πρόεδρος Επιτροπής Scholar Selection Subcommittee American College of American Surgeon
• Oliver Cope προσκεκλημένος Καθηγητής στο Massachusetts General Hospital του Πανεπιστημίου του Harvard

Κλινικό Ενδιαφέρον

• Ενδοκρινική Χειρουργική (Θυρεοειδής, Παραθυρεοειδής, Επινεφρίδια)
• Γενική Χειρουργική
• Χειρουργική Ογκολογία
• Λαπαροσκοπική Χειρουργική
• Χειρουργική του Μαστού

Βιβλία

1. Linos DA, Chung WY (Eds). Minimally Invasive Thyroidectomy. Springer-Verlag Editions, Germany, 2012

2. Linos DA, van Heerden JA (Eds). Adrenal Glands: Diagnostic Aspects and Surgical Therapy. Springer-Verlag Editions, Germany, 2005

3. Λαπαροσκοπική Γενική Χειρουργική Εκδόσεις ΒΗΤΑ, Αθήνα, 1992

4. Ενδοκρινολογική Χειρουργική Εκδόσεις ΒΗΤΑ, Αθήνα, 1984

Κλινικό έργο

Το κύριο κλινικό έργο του Καθηγητή κ. Λινού έγκειται κυρίως στη συμβολή του στην εξέλιξη των δυο υποειδικοτήτων της γενικής χειρουργικής που είναι η Ενδοκρινολογική Χειρουργική και η Λαπαροσκοπική Χειρουργική.

Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συμβολή του Καθηγητή κ. Λινού στην ανάπτυξη της Ενδοκρινολογικής Χειρουργικής, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, επιδεικνύοντας πρωτοποριακό έργο στις εγχειρήσεις των παθήσεων του θυρεοειδούς, των παραθυρεοειδών αδένων, του παγκρέατος και των επινεφριδίων.

Το έργο του ξεκινάει από την εισαγωγή και ευρεία εφαρμογή της δια λεπτής βελόνης κυτταρολογικής βιοψίας (FNA) των όζων του θυρεοειδούς. Η συστηματική και ερευνητική συνεργασία με το Παθολογοανατομικό Εργαστήριο του Αρεταίειου Νοσοκομείου οδήγησε σε ουσιαστικές ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια που διαμόρφωσαν τα κλασικά πλέον κυτταρολογικά κριτήρια για την προεγχειρητική διάγνωση του θηλώδους καρκίνου του θυρεοειδούς.

Το 2009, για πρώτη φορά στην Ευρώπη, πραγματοποίησε τις πρώτες ρομποτικές θυρεοειδεκτομές με προσπέλαση του θυρεοειδούς από σημείο απομακρυσμένο από τον λαιμό, ξεκινώντας ουσιαστικά τη νέα εποχή στη χειρουργική του θυρεοειδούς. 

Επιπλέον, έχει συμβάλλει σημαντικά στη Χειρουργική των Επινεφριδίων με την πρωτοποριακή ανακάλυψη της “The Linos Formula”, όπως ονόμασαν άλλοι συγγραφείς και ερευνητές. Πρόκειται για τη μαθηματική φόρμουλα που χρησιμοποιείται για τον σωστό υπολογισμό του όγκου των επινεφριδίων στην αξονική τομογραφία.

Σημαντική είναι επίσης η κλινική συμβολή του Καθηγητή κ. Λινού στη Λαπαροσκοπική χειρουργική, με την πραγματοποίηση των περισσότερων «πρώτων» λαπαροσκοπικών επεμβάσεων στην Ελλάδα. Ενδεικτικά αναφέρεται, η εφαρμογή νέων χειρουργικών τεχνικών, όπως η Ενδοσκοπική Χειρουργική μέσω Φυσικών Οπών (Natural Orifice Transluminal Endoscopic Surgery), και η Ενδοσκοπική Χειρουργική από Μία Οπή (Single Incision Laparoscopic Surgery). 

Αξίζει να γίνει αναφορά σε σημαντικές μελέτες που αφορούν γενικότερα το κλινικό έργο του. Για παράδειγμα, η μελέτη του για τον ρόλο της χολολιθιάσεως και της χολοκυστεκτομής στην ανάπτυξη του καρκίνου του παχέως εντέρου οδήγησε σε αντίστοιχες δημοσιεύσεις στα έγκριτα διεθνή περιοδικά Lancet και Cancer. Σημαντικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι πειραματικές του προσπάθειες αναφορικά με την προστασία του χειρουργού από την ακτινοβολία κατά τη διάρκεια της Διεγχειρητικής Χολαγγειογραφίας.

Στη Γαστρεντερολογική Χειρουργική, όπως και στη Χειρουργική Ογκολογία σημειώνεται σημαντικό κλινικό έργο, ιδιαίτερα στον καρκίνο του μαστού, του παχέος εντέρου, του παγκρέατος και των χοληφόρων, με ανάλογες δημοσιεύσεις σε περιοδικά όπως το Lancet και το Cancer. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συμμετοχή του στη συγγραφή των “Οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τους Ευρωπαίους Χειρουργούς για την Αντιμετώπιση του Μαστογραφικά Ανιχνεύσιμου Καρκίνου του Μαστού” το 1998, όπως και η συμμετοχή του στην αναθεώρηση και επανέκδοση αυτού του τόμου (εκδ. European Commission).