*Γράφει ο Παναγιώτης Λεμπέσης, Μέλος Εκτελεστικού Γραφείου ΟΝΝΕΔ, Υπεύθυνος Οργανωτικού για θέματα Βορείου Ελλάδος
Κλείνουμε σχεδόν ένα χρόνο από την ημέρα που χτύπησε την πόρτα της Ελλάδας η πανδημία του κορονοϊού. Για την ακρίβεια 357 ημέρες, αλλά ποιος μετράει;
Δύσκολες ώρες για όλο τον πλανήτη. Εκατομμύρια κρούσματα, εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί. Οικογένεια, φίλοι, συμπολίτες μας, άνθρωποι που έχασαν την ζωή τους ή έζησαν αυτές τις τρομακτικές ημέρες νοσώντας οι ίδιοι ή δίπλα στο πλευρό των ανθρώπων τους.
Ταυτόχρονα όλων η καθημερινότητα δοκιμάζεται. Δύσκολες ώρες στις οποίες κράτος και πολίτες έπρεπε και έγιναν μία γροθιά, με πρωταρχικό στόχο την προστασία της δημόσιας υγείας. Στερηθήκαμε πολλά. Στερηθήκαμε τη δυνατότητα να συναντιόμαστε με τους φίλους και τους γονείς. Στερηθήκαμε την δυνατότητα να πάμε τα εγγόνια στους παππούδες τους. Τη δυνατότητα να κάτσουμε γύρω από ένα τραπέζι, να φάμε, να πιούμε τον καφέ μας, να πούμε τα νέα μας. Και αυτό για τον έλληνα, είναι σημαντικό. Είναι βλέπετε στην κουλτούρα μας. Δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις. Και έχουμε δρόμο μπροστά μας.
Όμως για πρώτη φορά ο δρόμος αυτός έχει τέλος. Πλέον δεν οδηγούμε στα τυφλά μη γνωρίζοντας που και πότε θα τελειώσει όλο αυτό. Πλέον έχουμε την λύση, και είναι στο χέρι μας να πάρουμε τις ζωές μας πίσω: το εμβόλιο.
Πολυπόθητο και πολυσυζητημένο αυτό το εμβόλιο. Έδωσαν μάχη χιλιάδες επιστήμονες από εκατοντάδες χώρες. Τα καλύτερα μυαλά της εποχής μας συναντήθηκαν σε έναν αγώνα με το χρόνο. Όλοι τους είχαν έναν λόγο παραπάνω για να παλέψουν: γι’ αυτούς κάθε ώρα που περνούσε, ήταν επιπλέον κρούσματα και θύματα.
Και ήρθε η ώρα να κάνουμε εμείς το χρέος μας. Όχι δε μας υποχρεώνει ούτε ο πρωθυπουργός ούτε η κυβέρνηση. Μας υποχρεώνει η συνείδηση μας και η ευθύνη απέναντι στους συνανθρώπους μας. Μας βαραίνει το καθήκον προς όλους όσους έχασαν όλα όσα προανέφερα.
Το ξέρω, όλη μέρα τρέχουμε. Τρέχουμε να προλάβουμε. Να προλάβουμε ραντεβού, φοβούμενοι μη τα χάσουμε. Το ραντεβού με τον γιατρό μας, το δικηγόρο μας, το νοικάρη μας, ραντεβού επαγγελματικά, φιλικά, ή ραντεβού με τον άνθρωπό μας.
Υπάρχει όμως ένα ραντεβού ξεχωριστό. Ένα ραντεβού το οποίο κάποιοι, το περιμένουν για να πάρουν την καθημερινότητά τους πίσω, κάποιοι για να χτίσουν ξανά τις δουλειές τους, κάποιοι απλά για να δουν τους αγαπημένους τους. Ένα ραντεβού που κανείς μας δεν πρέπει να χάσει. Το ραντεβού για το εμβόλιο.
Βλέπεται φίλοι μου, αυτό δεν είναι ένα απλό ραντεβού. Είναι ραντεβού ζωής.
