Τα θερμά επεισόδια στο Αιγαίο ανεβάζουν τη θερμοκρασία και στην κρεβατοκάμαρα!

Μετά το Μακεδονικό ζήτημα, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και τα όσα γίνονται στο Αιγαίο κάνουν τα σεντόνια να παίρνουν… φωτιά.

Τα νέα ευρήματα, που είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά, καθώς δείχνουν ότι  η άνοδος του ερωτικού θερμομέτρου αφορά σε σχέση με τα επεισόδια κυρίως τους δεξιούς, προέκυψαν από νέα έρευνα που έκανε το Ανδρολογικό Ινστιτούτο σε συνεργασία με την εταιρία Alco.  

Η έρευνα διεξάχθηκε στο διάστημα 16-22 Απριλίου 2018, με τη μέθοδο των τηλεφωνικών συνεντεύξεων σε τυχαίο, στρωματοποιημένο δείγμα 800 ατόμων από ολόκληρη την Ελλάδα, ηλικίας από 17 έως 64 ετών και πραγματοποιήθηκε με βάση τους κώδικες δεοντολογίας της ESOMAR και επαγγελματικής πρακτικής του ΣΕΔΕΑ.

Μια πρώτη διαπίστωση είναι ότι, ανεξάρτητα από τα πολιτικά πιστεύω, η οικονομική και πολιτική κατάσταση επηρεάζει την ερωτική και τη συναισθηματική ζωή των πολιτών το ίδιο. Αριστεροί και δεξιοί ένιωσαν αναταράξεις λόγω της κρίσης και της οικονομικής ανασφάλειας που βιώνει η χώρα στον ίδιο βαθμό. 

Άρα οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες μοιάζει να μην έχουν χρώμα ιδεολογικό και να επιβεβαιώνουν την γνωστή ρήση που λέει ότι “it’s the economy stupid!”, που βγάζει κυβερνήσεις, αλλά και καταποντίζει πολιτικές.

Στο δεύτερο ερώτημα «κατά πόσο επηρεάζει η σύγκρουση στο Αιγαίο και  η επιθετικότητα της Τουρκίας την προσωπική σας ζωή;», το θερμόμετρο των αισθημάτων και των ερώτων ανέβαινε, όσο «δεξιόστροφα» ψήφιζαν οι πολίτες. Πιο οργισμένοι σε διπλάσιο αριθμό ήταν οι δεξιοί, συγκριτικά με τους αριστερούς.  

Ερμηνεύοντας τα ευρήματα, ο Δρ. Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,  χειρουργός ουρολόγος – ανδρολόγος, ιδρυτής και πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, του Dubai Center of Andrology και διευθυντής της Σεξουαλικής Κλινικής του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών, εξηγεί:

«Θελήσαμε να δούμε αν η σύγκρουση στο Αιγαίο, με την επιθετικότητα της Τουρκίας να δημιουργεί φόβους για θερμά επεισόδια και πολεμικές συρράξεις, επηρεάζει τη λίμπιντο και πιο ειδικά πώς αυτή μεταφράζεται στα διάφορα ιδεολογικά ρεύματα της κοινωνίας, από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά.

Το θερμόμετρο της κρεβατοκάμαρας των δεξιών πολιτών ανέβηκε, όσο ανέβαιναν οι τόνοι της επιθετικής ρητορικής των Τούρκων, ενώ στους αριστερούς και κεντρώους πολίτες, η πολεμική αυτή μάλλον εισακούγεται με ψυχραιμία».

Ίσως κάποιος αναρωτηθεί πώς τα εθνικά ζητήματα επηρεάζουν την ερωτική ζωή των ανθρώπων και θα ακουστεί λογικό, αφού ο έρωτας βιώνεται ατομικά και μοναχικά, ενώ οι ιδεολογίες είναι κυρίως συλλογικά φαντάσματα και ιστορικές μνήμες, πολλές φορές παραμορφωμένες.

Η απάντηση, κατά τον κ. Κωνσταντινίδη, βρίσκεται στο πάθος για ζωή, αυτή την ενέργεια, που η ψυχανάλυση ονόμασε και λίμπιντο, δηλαδή ορμική διάθεση, που είναι και μητέρα της ερωτικής ορμής.

«Τα όσα συμβαίνουν στον έρωτα αντικατοπτρίζονται και στην κοινωνία έλεγε ο Προυστ, αλλά και το ανάποδο: Οι άνθρωποι κουβαλούν στο κρεβάτι τους την κοινωνία, όπως η χελώνα το καβούκι της. Στο κρεβάτι μας δεν πάμε πότε μόνοι, αλλά κουβαλάμε τις απόψεις των γονιών, των γειτόνων και σήμερα και των γιγάντων της πληροφορίας της μεγάλης πλατφόρμας και των μεγάλων αδελφών, που μας παρακολουθούν οικεία βουλήσει βέβαια…», επισημαίνει ο πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου.

Όπως στους πολέμους και στις οικολογικές καταστροφές, που έχει αποδειχθεί ότι γεννιούνται περισσότερα παιδιά, γιατί ο θάνατος έχει ως αντίδοτο τον έρωτα και τη  ζωή. Έτσι και στις απειλές για καταστροφές και πολέμους, γεννιούνται ανάλογα πάθη.

Στο βιβλίο του «The Denial of Death», ο Ernest Becker εξηγεί πως τα έθνη κατασκευάζουν ηρωικές μορφές συμβολικά και ασυνείδητα, γιατί τρέφουν το βαθύ ναρκισσιστικό συναίσθημα, που είναι απαραίτητο για να επιβιώσει η μονάδα, αλλά και το σύνολο. Όπως ένα βρέφος θέλει τροφή, χάδι και φωνές για να επιβιώσει, έτσι και οι κοινωνίες δημιουργούν τις θρησκείες και τις ιδεολογίες, που πιστεύουν με φανατισμό, όπως ο ερωτευμένος θεωρεί το αντικείμενο του πόθου του μοναδικό και ανεπανάληπτο.

Κάτω από αυτό το πρίσμα εξηγείται και το ηρωικό συναίσθημα ενός κοινού ανθρώπου, που θα θυσιαστεί για το σύνολο και το έθνος του, βάζοντας στην άκρη τα στενά οικογενειακά του οφέλη.

Ο χειρουργός ουρολόγος – ανδρολόγος, συνεργάτης του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Χρήστος Φλιάτουρας επισημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν είναι μόνο οι φυσικοί απόγονοι των πρωτευόντων, δηλαδή των προγόνων μας που ζούσαν κάποτε στα δέντρα, αλλά είναι και η ιστορία τους, το παρελθόν τους, οι μύθοι τους και τα πάθη τους.

Από την εποχή του Ομήρου οι έρωτες και οι πόλεμοι είναι συγκοινωνούντα δοχεία και, σύμφωνα με τους ειδικούς, ο έρωτας είναι απόδειξη του πόσο λίγο έχουμε ανάγκη την πραγματικότητα, όπως θα έλεγε και ο σύγχρονος Όμηρος, ο Προυστ.

Ο έρωτας, ο φόβος και ο φόνος παράγονται σε μια ελάχιστη περιοχή του εγκεφάλου, που λέγεται προοπτική και οι ορμόνες που ελέγχουν αυτά τα ισχυρά συναισθήματα είναι σχεδόν ίδιες. Αγάπη και μίσος στους νευρώνες μας διαμεσολαβούνται από την ηδονική ντοπαμίνη, που στην απουσία της γίνεται οδύνη και πόνος.

«Οι κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις αποτυπώνονται στα αισθήματά μας, αλλά και το ανάποδο, αφού οι θυμοί και τα πάθη μας σε ατομικό επίπεδο γίνονται εκφράσεις ομαδικές, όταν συγκρούονται τα συλλογικά συμφέροντά μας ως πολιτών με τους θεσμούς της πολιτείας, αλλά και, προπάντων, όταν οι απειλές για απώλεια των ορίων, που συγκροτούν την ταυτότητα ενός έθνους με κοινή ιστορία και φαντάσματα του παρελθόντος, προέρχονται από τους εχθρούς που συνήθως υπάρχουν σε γειτονικές περιοχές», σημειώνει ο  κ.  Φλιάτουρας.

Ο Δρ. Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης καταλήγει αναλύοντας τη διαφορά σκέψης των αριστερών και των δεξιών:

«Είναι γνωστό πως, όσο πιο αριστερά, τόσο πιο πασιφιστικά και υπερεθνικά σκέφτεται ο πολίτης, σε αντίθεση με την δεξιά σκέψη, που στον πυρήνα της βρίσκεται το εθνικό και θρησκευτικό συναίσθημα.

Η διαφορά του «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» με το πυρηνικό σύνθημα της αριστεράς των ανοικτών συνόρων, ίσως να ερμηνεύει το πώς οι πολεμικές κραυγές του επιθετικού μας γείτονα δεν επηρεάζουν με τον ίδιο τρόπο την πρωτογενή και πρωτόγονη φύση των συναισθημάτων.

Η ρητορική του μίσους για τους εχθρούς, που αναπτύσσεται στην Τουρκία, έχει στον πυρήνα της ένα δεξιό και εθνικιστικό παραλήρημα μεγαλείου, που μάλλον γίνεται πιο κατανοητό από την αντίστοιχη δεξιά ιδεολογία στην χώρα μας, συγκριτικά με την αριστερά, που θέλει να ερμηνεύει τις συγκρούσεις των εθνών με βάση μόνο τα οικονομικά συμφέροντα».