*Της Λάουρας Σταυρίδου
Έχουν περάσει 8 μήνες από το σιδηροδρομικό ατύχημα στα Τέμπη. Από την αρχή υπήρχαν καλές προθέσεις για να βοηθηθούν οι τραυματίες, κάτι πολύ σημαντικό, κυρίως για τους πολυτραυματίες που είχαν πολύ δρόμο μπροστά τους.
Ειδικά για αυτό το ατύχημα έχει ψηφιστεί συγκεκριμένη διάταξη για τον ΕΟΠΥΥ σύμφωνα με την οποία « όλα τα έξοδα που απαιτούνται για την αποκατάσταση των πληγέντων, θα καλύπτονται από τον ΕΟΠΥΥ».
Φαίνεται όμως πως και σε αυτή την περίπτωση από τη θεωρία στην πράξη υπάρχει μεγάλο χάσμα.
Σήμερα σε μια τηλεοπτική συνέντευξη, νεαρή πολυτραυματίας, που έχει ήδη κάνει 25 εγχειρίσεις και πρέπει να γίνουν άλλα 5, μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στην αποζημίωση.
Παιδί μονογονεϊκής οικογένειας, με τη μητέρα της να έχει αφήσει τη δουλειά της, για να μπορεί να υποστηρίζει την κόρη της, που ακόμα δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί και με τα έξοδα να τρέχουν, ο ΕΟΠΠΥ καλύπτει τα φάρμακα απολογιστικά.
Η κοπέλα ευχαρίστησε τον εργοδότη της που καλύπτει με ιδιωτική του δαπάνη, όλα τα έξοδα και εξήγησε πως χωρίς την υποστήριξη του δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτή την τεράστια πρόκληση στη ζωή της.
Σε ερώτηση των δημοσιογράφων «τι είναι αυτό που θα ήθελες να ζητήσεις από το κράτος μέσα από το βήμα που σου δίνεται στην τηλεόραση;» απάντησε πολύ συγκεκριμένα πως «θα ήθελα όλες οι διαδικασίες που απαιτούνται για την αποθεραπεία μου, να γίνονται αυτόματα με το ΑΜΚΑ μου και να μη χρειάζεται να πληρώνω και να αποζημιώνομαι κατόπιν (απολογιστικά), διότι αυτό, οικονομικά, μου είναι αδύνατον».
Βλέπουμε λοιπόν πως παρά την κρατική βούληση, στην πράξη υπάρχουν παθογένειες και ελλείψεις που δεν είναι εύκολο να ξεπεραστούν.
Αν και οι ελλείψεις του ΕΟΠΥΥ είναι γνωστές, σπάνια οι δυνητικοί πελάτες ασφαλίζονται με πλήρη προγράμματα που καλύπτουν και βαριές περιπτώσεις.
Επίσης η αλήθεια να λέγεται σπάνια οι Ασφαλιστικοί Διαμεσολαβητές προτείνουμε σε νεαρά άτομα μεγάλες καλύψεις. Αυτό το λέω για να το ακούω και εγώ.
Ο δυνητικός πελάτης σκέφτεται «το παιδί μου είναι νεαρό, ποια η πιθανότητα να του συμβεί κάτι τόσο σοβαρό, που να χρειαστεί πολλά χρήματα για αποθεραπεία;».
Φυσικά ο πελάτης δεν είναι σε θέση να υπολογίσει την πιθανότητα – κάτι που μόνο οι εταιρίες μπορούν να κάνουν- και δεν χρειάζεται διότι τελικά δεν είναι για εκείνον θέμα πιθανότητας αλλά τυχαιότητας.
Ο σωστός ασφαλιστικός σχεδιασμός μπορεί να κάνει τη διαφορά μιας ζωής για έναν άνθρωπο στους πολλούς. Αυτό δε μειώνει την αξία του. Δεν μετράμε την αξία της ασφάλισης με μέτρο χρηστικότητας όπως πχ για ένα μίξερ. Η αξία της ασφάλισης είναι πως τη σωστή στιγμή θα κάνει ποιοτική διαφορά στη ζωή του ανθρώπου που θα τη χρησιμοποιήσει και όχι ποσοτική -δηλ. πόσες φορές θα την χρησιμοποιήσει για μικροπράγματα.
Σημ: Η συνέντευξη έγινε στην εκπομπή «Ώρα Ελλάδος» στο κανάλι Open με τον Δημήτρη Καμπουράκη και τον Παναγιώτη Στάθη.
